اثربخشی درمان با تحریک مکرر مغناطیسی فراجمجمهای (rTMS) برگفتگوی درون و حافظۀ فعال در بیماران اسکیزوفرن با توهمات شنیداری
|
نجمه حمید ، شکوفه رضایی منش ، رضا رستمی |
دانشیار روانشناسی بالینی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران ، n.hamid@scu.ac.ir |
|
چکیده: (1482 مشاهده) |
زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر درمان تحریک مکرر مغناطیسی فرا جمجمهای با فرکانس بالا (20 هرتز) بر گفتگوی درون و حافظۀ فعال در بیماران اسکیزوفرن بود.
مواد و روشها: این پژوهش یک طرح آزمایشی با پیشآزمون- پسآزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش کلیۀ بیماران اسکیزوفرن مراجعهکننده به بخش سرپایی اورژانس بیمارستان امام حسین در سال 98 بودند که از میان آنها 12 نفر به روش نمونهگیری در دسترس بر اساس ملاکهای ورود و خروج انتخاب و در دو گروه 6 نفره گمارده شدند. گروه آزمایش به طور انفرادی طی 10 جلسه تحت درمان تحریک مکرر مغناطیسی فرا جمجمهای (rTMS) با فرکانس بالا (20 هرتز) قرار گرفتند، اما گروه کنترل هیچ مداخلهای در طی پژوهش دریافت نکردند. آزمودنیها با استفاده از مقیاس نشانگان مثبت و منفی در اسکیزوفرنی، پرسشنامه انواع گفتگوی درون و پرسشنامه حافظه فعال دانیمن و کارپنتر پیش و پس از درمان ارزیابی شدند. دادههای حاصل از این پژوهش با استفاده از روش آماری توصیفی و برای تحلیل فرضیهها از تحلیل کواریانس یک متغیری (آنکوا) و تحلیل کواریانس چند متغیری (مانکوا) تجزیه و تحلیل شد.
یافتهها: یافتههای پژوهش نشان داد که میان گروه آزمایش و کنترل از لحاظ گفتگوی درون و حافظه فعال تفاوت معنیداری وجود دارد (05/0> P). میزان گفتگوی درون در گروه آزمایش نسبت به پیشآزمون و گروه کنترل به طور معنیداری کاهش، اما حافظه فعال افزایش یافته بود.
نتیجهگیری: تحریک مکرر مغناطیسی فرا جمجمهای(rTMS) به طور معنیداری سبب کاهش گفتگوی درون و بهبود حافظۀ فعال شده است. |
|
واژههای کلیدی: تحریک مکرر مغناطیسی فرا جمجمهای(rTMS)، گفتگوی درون، حافظۀ فعال، بیماران اسکیزوفرن |
|
متن کامل [PDF 1359 kb]
(629 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1400/6/5 | پذیرش: 1400/6/10 | انتشار: 1400/6/10
|
|
|
|