نشریه دانشگاه

مقدمه: عفونت­های زخم سوختگی که ناشی از طیف گسترده­ای از باکتری­ها هستند، چالش­های قابل‌توجهی را برای بیماران ایجاد می­کنند. این مطالعه باهدف جداسازی سویه­های مقاوم به آنتی­بیوتیک استافیلوکوکوس اورئوس، کلبسیلا پنومونیه، سودوموناس آئروژینوزا و اشریشیا کلی در بیماران بستری در بیمارستان سوختگی شهید مطهری تهران انجام شد. علاوه بر این، توانایی تشکیل بیوفیلم در سویه­های جداشده نیز مورد بررسی قرار گرفت.
روش کار: در یک مطالعه مقطعی، نمونه‌های سواپ زخم سوختگی از 120 بیمار جمع­آوری شد. پس از شناسایی بیوشیمیایی، حساسیت به آنتی­بیوتیک­ها با استفاده از روش انتشار دیسک تعیین شد. حداقل غلظت مهار کننده (MIC) و حداقل غلظت کشنده (MBC) به همراه ارزیابی تشکیل بیوفیلم با استفاده از میکروپلیت­های 96 خانه­ای و رنگ­آمیزی تترازولیوم (TTC) تعیین شدند.
یافته‌ها: درصد باکتری­های مقاوم به حداقل 5 آنتی­بیوتیک به ترتیب 60% برای کلبسیلا پنومونیه، 33/53% برای استافیلوکوکوس اورئوس، 30% برای سودوموناس آئروژینوزا و 33/13% برای اشریشیا کلی بود. تمام سویه­های مقاوم به حداقل 5 آنتی­بیوتیک توانایی تشکیل بیوفیلم را داشتند.  شیوع بالای مقاومت به آنتی­بیوتیکی در استافیلوکوکوس اورئوس همراه با افزایش تشکیل بیوفیلم در میان سویه­های استافیلوکوکوس اورئوس، این فرضیه را تائید می­کند که تشکیل بیوفیلم در ایجاد مقاومت آنتی­بیوتیکی نقش دارد.

نتیجه­گیری: تغییر الگوی مقاومت میکروبی در میان جدایه­های عفونت­های زخم سوختگی، نیاز به تنظیم درمان آنتی­بیوتیکی و حتی ممکن است نیاز به روش­های درمانی غیر آنتی­بیوتیکی داشته باشد. همچنین، تعیین سیستماتیک پروفایل مقاومت آنتی­بیوتیکی جدایه­های عفونت­های زخم سوختگی توصیه می­ شود.