|
اثر خستگی ناشی از دویدن با شدت و مدت زمان مختلف بر تعادل مردان جوان
|
امیر سرشین1   ، حجت اله نیک بخت* 2، خسرو ابراهیم3 ، سید محمد کاظم واعظ موسوی4 |
1- دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2- دانشیار گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، فیزیولوژی ورزشی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران ، hojnik1937@yahoo.com
3- استاد دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه شهید بهشتی تهران
4- استاد دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه امام حسین تهران |
|
|
چکیده: (3481 مشاهده) |
| هدف تحقیق بررسی اثر دویدن با شدت و مدت زمان متفاوت بر تعادل ایستا و پویا پس از شدتها و مدتهای متفاوت دویدن بود. 15 مرد فوتبالیست (سن 98/0±66/21 سال، وزن kg77/6±45/68، قد cm 15/6 ±42/172) در تحقیق شرکت نمودند. ابتدا آزمون کانکانی و متغیرهای مربوط به فعالیتهای هوازی، بیهوازی، ترکیبی، تناوبی بلند مدت و تناوبی فوق بیشینه اندازه گیری شد. سپس قبل و بعد از هر کدام از فعالیتهای ورزشی آزمون تعادل Y، سیستم امتیازدهی خطای تعادل و میزان درک تلاش به عمل آمد. تحلیل واریانس با اندازهگیریهای مکرر برای تحلیل دادهها استفاده شد. نتایج اثر منفی معنی داری بر تعادل در وضعیت دوپا روی سطح سخت پس از فعالیتهای ورزشی نشان نداد (p< 0.05). اما تعادل ایستا روی سطح سخت و نرم در وضعیت تک پا و دوپا در یک خط بعد از تمامی فعالیتهای ورزشی کاهش یافت (p< 0.05) و این کاهش بعد از فعالیتهای بیهوازی، ترکیبی و تناوبی فوق بیشینه مشاهده شد(p< 0.05). تعادل پویا در هر سه جهت آزمون تعادلی Y پس از فعالیتهای ورزشی کاهش یافت و بیشترین کاهش در جهت قدامی پس از فعالیت بیهوازی مشاهده شد (p< 0.05). بنابراین، در ارزیابی تعادل جهت بررسی عملکرد ورزشی یا کاربرد درمانی باید اثر شدت و مدت فعالیتهای ورزشی و شرایط ارزیابی تعادل مورد توجه قرار گیرد. |
|
| واژه‌های کلیدی: تعادل پویا، تعادل ایستا، خستگی |
|
|
متن کامل [PDF 244 kb]
(1732 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1397/3/25 | پذیرش: 1397/3/25 | انتشار: 1397/3/25
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
