دوره 7، شماره 1 - ( 11-1396 )
جلد 7 شماره 1 صفحات 65-54 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Jamali E, Shariati M. The Study of Testicular Deveplopment in Newborn Male Rats from the Mothers Treated with Maprotiline Hydrochloride Drug. aumj 2018; 7 (1) :54-65
URL: http://aums.abzums.ac.ir/article-1-720-fa.html
URL: http://aums.abzums.ac.ir/article-1-720-fa.html
جمالی الهه، شریعتی مهرداد. بررسی تکوین بیضه نوزادان موش‌های صحرایی متولد از مادران تحت تیمار با داروی ماپروتیلین هیدرو کلراید. نشریه علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی البرز. 1396; 7 (1) :54-65
الهه جمالی1 
، مهرداد شریعتی*2
، مهرداد شریعتی*2
1- کارشناس ارشد زیست شناسی سلولی تکوینی ، گروه بیولوژی ، واحد کازرون، دانشگاه آزاد اسلامی، کازرون، ایران
2- دانشیار ، گروه بیولوژی ، واحد کازرون، دانشگاه آزاد اسلامی، کازرون، ایران ،mehrdadshariati@hotmail.com
2- دانشیار ، گروه بیولوژی ، واحد کازرون، دانشگاه آزاد اسلامی، کازرون، ایران ،
چکیده: (4233 مشاهده)
زمینه و هدف: ماپروتیلین هیدروکلراید یک مهارکننده باز جذب نوراپی نفرین است که جهت درمان افسردگی استفاده می‌گردد. در این تحقیق تأثیر ماپروتیلین هیدروکلراید بر تغییرات بافت بیضه و هورمون‌های گنادوتروپین و تستوسترون در نوزادان موش صحرایی متولد از مادران تحت تیمار با این دارو بررسی گردید.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی 40 سر نوزاد نر موش صحرایی نژاد ویستار از مادرانی که قبلاً در گروه‌های تجربی 1، 2 و 3 به ترتیب مقادیر 30، 60 و 90 میلی‌گرم بر کیلوگرم داروی ماپروتیلین هیدرو کلراید در دوره 21 روزه بارداری به‌صورت خوراکی دریافت کرده بودند به 5 گروه 8 تایی تقسیم شدند. گروه کنترل هیچ دارویی دریافت نکرد. گروه شاهد فقط حلال دارو (آب مقطر) دریافت کرد. بعد از پایان دوره 22 روزه نوزادی گروه‌ها وزن‌کشی، و خون‌گیری از قلب انجام شد و غلظت سرمی هورمون‌های FSH، LH و تستوسترون به روش رادیوایمونواسی اندازه‌گیری گردید. بیضه‌ها از بدن خارج، مقاطع بافتی تهیه و موردمطالعه قرار گرفت.
یافته‌ها: مصرف داروی ماپروتیلین هیدرو کلراید در مقادیر 60 و 90 میلی‌گرم بر کیلوگرم نسبت به گروه کنترل باعث کاهش غلظت تستوسترون و افزایش غلظت LH در سطحp<0.05 شده است. میزان هورمون FSH بین گروه‌های تجربی و گروه کنترل اختلاف معنی‌داری نشان نداد. بررسی مقاطع بافتی نیز نشان می‌دهد تراکم اسپرم، تعداد سلول‌های اسپرماتوگونی، اسپرماتوسیت، اسپرماتید و لیدیگ در گروه‌های تجربی دریافت کننده مقادیر 60 و 90 میلی‌گرم بر کیلوگرم از دارو، کاهش معنی‌داری نسبت به گروه کنترل دارند. همچنین در گروه‌های تجربی با افزایش دوز، کاهش وزن بدن و بیضه‌ها در مقایسه با گروه کنترل مشاهده گردید.
نتیجه‌گیری: مصرف ماپروتیلین هیدروکلراید در دوزهای 60 و 90 میلی‌گرم بر کیلوگرم به‌طور معنی‌داری باعث کاهش غلظت تستوسترون و تضعیف روند تولید سلول‌های اسپرماتوژنیک و افزایش غلظت هورمون LH می‌گردد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی 40 سر نوزاد نر موش صحرایی نژاد ویستار از مادرانی که قبلاً در گروه‌های تجربی 1، 2 و 3 به ترتیب مقادیر 30، 60 و 90 میلی‌گرم بر کیلوگرم داروی ماپروتیلین هیدرو کلراید در دوره 21 روزه بارداری به‌صورت خوراکی دریافت کرده بودند به 5 گروه 8 تایی تقسیم شدند. گروه کنترل هیچ دارویی دریافت نکرد. گروه شاهد فقط حلال دارو (آب مقطر) دریافت کرد. بعد از پایان دوره 22 روزه نوزادی گروه‌ها وزن‌کشی، و خون‌گیری از قلب انجام شد و غلظت سرمی هورمون‌های FSH، LH و تستوسترون به روش رادیوایمونواسی اندازه‌گیری گردید. بیضه‌ها از بدن خارج، مقاطع بافتی تهیه و موردمطالعه قرار گرفت.
یافته‌ها: مصرف داروی ماپروتیلین هیدرو کلراید در مقادیر 60 و 90 میلی‌گرم بر کیلوگرم نسبت به گروه کنترل باعث کاهش غلظت تستوسترون و افزایش غلظت LH در سطحp<0.05 شده است. میزان هورمون FSH بین گروه‌های تجربی و گروه کنترل اختلاف معنی‌داری نشان نداد. بررسی مقاطع بافتی نیز نشان می‌دهد تراکم اسپرم، تعداد سلول‌های اسپرماتوگونی، اسپرماتوسیت، اسپرماتید و لیدیگ در گروه‌های تجربی دریافت کننده مقادیر 60 و 90 میلی‌گرم بر کیلوگرم از دارو، کاهش معنی‌داری نسبت به گروه کنترل دارند. همچنین در گروه‌های تجربی با افزایش دوز، کاهش وزن بدن و بیضه‌ها در مقایسه با گروه کنترل مشاهده گردید.
نتیجه‌گیری: مصرف ماپروتیلین هیدروکلراید در دوزهای 60 و 90 میلی‌گرم بر کیلوگرم به‌طور معنی‌داری باعث کاهش غلظت تستوسترون و تضعیف روند تولید سلول‌های اسپرماتوژنیک و افزایش غلظت هورمون LH می‌گردد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
