زمینه و هدف: شبکه­های اجتماعی نقش مهمی را در برنامه­های آموزشی ایفا می­کنند این مطالعه با هدف اعتبارسنجی مقیاس نگرش به آموزش از طریق شبکه­های اجتماعی انجام گرفت.

مواد ورو ش‌ها: این مطالعه روان‌سنجی مشتمل بر119 نمونه از دانشکده­های پزشکی سراسر کشور بود. ابزار اولیه 8 سئوالی با مقیاس لیکرت از مطالعات قبلی اقتباس شد. روند اعتبار سنجی مقیاس، شامل بررسی ضریب تأثیر، شاخص روایی محتوی، نسبت روایی محتوی با قضاوت 10 متخصص انجام گرفت. روایی سازه آن با استفاده از تحلیل عاملی اکتشافی صورت گرفت. پایایی درونی ابزار با ضریب آلفای کرونباخ تعیین گردید و به وسیله روش آزمون بازآزمون پایایی ثبات ابزار مورد ارزیابی قرارگرفت.

یافته‌ها: در مقیاس اولیه 8 سئوالی بر اساس شاخص ضریب تأثیر بالای 5/1  و شاخص محتوی بالای 62/0 و نسبت روایی بالای 7/0 حفظ شد.

براساس تحلیل عاملی اکتشافی نیز تمامی این 8 سئوال در ابزار باقی ماندند. با در نظر گرفتن ارزش ویژه بالای 1 برای هر عامل، سه عامل ارتباطات در یادگیری، یادگیری بازتابی، یادگیری تعاملی استخراج شد. این مقیاس قادر به پیش بینی 69.416% از تغییرات کل مقیاس بود.

نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه شاهد مناسبی در خصوص استحکام ساختار عاملی و پایایی ابزار نگرش به آموزش از طریق شبکه­های اجتماعی است. این نتایج می‌تواند جهت سنجش نگرش دانشجویان در این زمینه در دانشگاهها و سایر موسسات آموزشی مورد استفاده قرارگیرد.