نشریه دانشگاه

زمینه و هدف: توکسوپلاسما گوندی عامل توکسوپلاسموز، تک یاخته ای است درون سلولی اجباری که قدرت آلوده کردن اکثر مهره داران خونگرم را دارد. در افراد لوسمیک که تحت شیمی درمانی قرار می‌گیرند به علت کاهش سطح سیستم ایمنی بدن احتمال فعال شدن مجدد این عفونت نهفته وجود دارد. هدف این مطالعه ارزیابی تغییرات ایمونوگلوبین‌های IgG و IgM ضدتوکسوپلاسما در بیماران لوسمیک بود.

مواد و روش​ها: در یک مطالعه توصیفی-مقطعی، از 170 بیمار لوسمی که تحت شیمی درمانی بودند نمونه سرمی تهیه گردید و با روش ELISA(Enzyme Linked ImmunoSorbent Assay) تیتر آنتی بادی‌های IgG و IgM ضدتوکسوپلاسما اندازه گیری شد.

یافته​ها: از 170 نمونه سرمی بیماران لوسمیک آزمایش شده با روش ELISA، 96 نفر (4/56%) دارای آنتی بادی IgG ضد توکسوپلاسما گوندی بودند،که 6/41%مربوط به جمعیت مردان و4/58% مربوط به زنان بوده است. همچنین 10 نفر دارای آنتی بادی IgM بودند که 30% مربوط به مردان و 70% مربوط به زنان تحت مطالعه بوده است.

نتیجه​گیری: انگل توکسوپلاسما باید به عنوان یکی از عوامل مهم عفونی بخصوص در عود و یا عفونت مجدد و ظهور آنتی ژن انگل در نسج و خون افراد تحت مداوای انواع لوسمی‌ها مورد توجه قرار گیرد و پزشک درمانگر مراقبت لازم را از این منظر نیز مورد لحاظ قرار دهد.