دوره 4، شماره 1 - ( 11-1393 )
جلد 4 شماره 1 صفحات 67-59 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Ghalavand A, Shakeriyan S, Rezaee R, Hojat S, Sarshin A. The Effect of Resistance Training on Cardio Respiratory Factors in Men with Type 2 Diabetes. aumj 2015; 4 (1) :59-67
URL: http://aums.abzums.ac.ir/article-1-272-fa.html
URL: http://aums.abzums.ac.ir/article-1-272-fa.html
قلاوند اکبر، شاکریان سعید، رضایی روح اله، حجت شهلا، سرشین امیر. اثر تمرینات مقاومتی بر برخی فاکتورهای قلبی تنفسی در مردان مبتلا به دیابت نوع 2. نشریه علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی البرز. 1393; 4 (1) :59-67
اکبر قلاوند1 
، سعید شاکریان2 ، روح اله رضایی*3 ، شهلا حجت4 ، امیر سرشین4
، سعید شاکریان2 ، روح اله رضایی*3 ، شهلا حجت4 ، امیر سرشین4
1- کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی، داشکده تربیت بدنی، دانشگاه شهید چمران، اهواز، ایران
2- استادیار گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه شهید چمران، اهواز، ایران
3- دانشکده فنی و حرفه‌ای سما، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اندیشه، اندیشه، ایران ،rooholah.rezaee@yahoo.com
4- استادیار گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج ،کرج ، ایران
2- استادیار گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه شهید چمران، اهواز، ایران
3- دانشکده فنی و حرفه‌ای سما، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اندیشه، اندیشه، ایران ،
4- استادیار گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج ،کرج ، ایران
چکیده: (6419 مشاهده)
زمینه و اهداف: فعالیت بدنی یکی از ارکان درمان دیابت می‌باشد. به همین منظور مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر تمرینات قدرتی بر برخی شاخص‌های آنتروپومتریک و فاکتورهای قلبی تنفسی در مردان دیابتی نوع 2 صورت گرفت. مواد و روش‌ها: در این تحقیق نیمه‌تجربی از بیماران مراجعه کننده به کلینیک دیابت بیمارستان گلستان اهواز 20 مرد دیابتی نوع 2 با میانگین سنی 4/3±0/46 سال و قند خون ناشتای 5/31±75/148 میلی‌گرم بر دسی‌لیتر که شرایط ورود به مطالعه را داشتند، انتخاب و به صورت تصادفی به 2 گروه 10 نفره (تمرینات قدرتی و کنترل) تقسیم شدند. تمرینات ورزشی سه بار در هفته و به مدت هشت هفته انجام شد. در پیش و پس‌آزمون شاخص‌های آنتروپومتریک، VO2max، حجم‌های ریوی (FVC و FEV1) اندازه‌گیری شد. برای تحلیل تغییرات شاخص‌های اندازه‌گیری شده از روش آماری T-Test و سطح معنی‌داری 05/0>P استفاده شد. یافته‌ها: پس از دوره تمرین، کاهش معنی‌داری در میانگین نسبت دور کمر به دور لگن (021/0=P) و افزایش معنی‌داری در VO2max (031/0=P) در گروه تمرینات قدرتی مشاهده شد. همچنین تفاوت معنی‌داری در اختلاف مقادیر ایجاد شده در شاخص‌های درصدچربی بدن (048/0=P) و نسبت دورکمر به دورلگن (021/0=P) بین دو گروه مشاهده گردید. نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های این مطالعه، به نظر می‌رسد تمرینات قدرتی می‌تواند روش مؤثری در بهبود شاخص‌های آنتروپومتریک و VO2max در بیماران دیابتی نوع 2 باشد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
