دوره 12، شماره 3 - ( تابستان 1402 )
جلد 12 شماره 3 صفحات 361-354 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Rasoulian M, Ghorbani M, Sirfi M R, Ghodrati N, Malehi Al-Zhakrini S. Comparison of the effectiveness of ACT therapy and cognitive-behavioral therapy on life expectancy and blood hemoglobin in patients with thalassemia major. aumj 2023; 12 (3) :354-361
URL: http://aums.abzums.ac.ir/article-1-1753-fa.html
URL: http://aums.abzums.ac.ir/article-1-1753-fa.html
رسولیان محمود، قربانی مصطفی، صیرفی محمد رضا، قدرتی نیلوفر، ملیحی الذاکرینی سعید. مقایسه اثربخشی درمان اکت و درمان شناختی-درمانی بر امید به زندگی و هموگلوبین خون در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور. نشریه علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی البرز. 1402; 12 (3) :354-361
1- دانشیار، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی البرز، کرج، ایران
2- استادیار، گروه روانشناسی سلامت، دانشگاه آزاد اسلامی کرج، کرج، ایران
3- استادیار، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی البرز، کرج، ایران
4- گروه روانشناسی سلامت، دانشگاه آزاد اسلامی کرج، کرج، ایران
2- استادیار، گروه روانشناسی سلامت، دانشگاه آزاد اسلامی کرج، کرج، ایران
3- استادیار، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی البرز، کرج، ایران
4- گروه روانشناسی سلامت، دانشگاه آزاد اسلامی کرج، کرج، ایران
چکیده: (842 مشاهده)
زمینه و هدف: بیماران تالاسمی با طیف وسیعی از چالش های روانی و بالینی جدی همراه هستند و مانند هر بیماری مزمن دیگر، وضعیت روانشناختی افراد تحت تأثیر قرار می گیرد. هدف این پژوهش مقایسه اثر بخشی درمان اکت و درمان شناختی- رفتاری بر امید به زندگی و میزان هموگلوبین در مبتلایان به تالاسمی ماژور بود.
مواد و روش ها: روش تحقیق نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه گواه بود. تعداد 75 بیمار تالاسمی ماژور مراجعه کننده به بیمارستان امام علی شهرستان کرج که شرایط ورود به پژوهش را داشتند، شناسایی و به صورت تصادفی در سه گروه 25 نفری (دو گروه مداخله و یک گروه کنترل) اختصاص یافتند. برای گروه اول درمان اکت در 8 جلسه و گروه دوم درمان شناختی رفتاری در 8 جلسه اجرا شد و گروه کنترل مراقبت معمول را دریافت کردند.
یافته ها: جهت تجزیه و تحلیل داده ها، از آزمون تحلیل واریانس آمیخته استفاده شد. نتایج نشان داد که تاثیر درمان اکت و درمان شناختی-رفتاری بر افزایش امید به زندگی در بیماران تالاسمی ماژور موثر ( P=0/001) و نسبت به گروه گواه از نظر آماری معنی دار بود. همچنین افزایش میانگین امید به زندگی در درمان اکت بیشتر از درمان شناختی-رفتاری بود و از لحاظ آماری معنی دار بود(P<0/001) . ولی در میزان هموگلوبین خون تفاوت معنی داری بین گروه های آزمایشی و گروه گواه مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: با توجه به اثر بخشی درمان (اکت) و درمان شناختی-رفتاری بر امید به زندگی در مبتلایان به تالاسمی ماژور، می توان از نتایج این پژوهش در کاربرد های واقعی استفاده کرد.
مواد و روش ها: روش تحقیق نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه گواه بود. تعداد 75 بیمار تالاسمی ماژور مراجعه کننده به بیمارستان امام علی شهرستان کرج که شرایط ورود به پژوهش را داشتند، شناسایی و به صورت تصادفی در سه گروه 25 نفری (دو گروه مداخله و یک گروه کنترل) اختصاص یافتند. برای گروه اول درمان اکت در 8 جلسه و گروه دوم درمان شناختی رفتاری در 8 جلسه اجرا شد و گروه کنترل مراقبت معمول را دریافت کردند.
یافته ها: جهت تجزیه و تحلیل داده ها، از آزمون تحلیل واریانس آمیخته استفاده شد. نتایج نشان داد که تاثیر درمان اکت و درمان شناختی-رفتاری بر افزایش امید به زندگی در بیماران تالاسمی ماژور موثر ( P=0/001) و نسبت به گروه گواه از نظر آماری معنی دار بود. همچنین افزایش میانگین امید به زندگی در درمان اکت بیشتر از درمان شناختی-رفتاری بود و از لحاظ آماری معنی دار بود(P<0/001) . ولی در میزان هموگلوبین خون تفاوت معنی داری بین گروه های آزمایشی و گروه گواه مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: با توجه به اثر بخشی درمان (اکت) و درمان شناختی-رفتاری بر امید به زندگی در مبتلایان به تالاسمی ماژور، می توان از نتایج این پژوهش در کاربرد های واقعی استفاده کرد.
فهرست منابع
1. Thiyagarajan A, Bagavandas M, Kosalram K. Assessing the role of family well-being on the quality of life of Indian children with thalassemia. BMC pediatrics. 2019;19(1):1-6. [DOI:10.1186/s12887-019-1466-y]
2. Paramore C, Levine L, Bagshaw E, Ouyang C, Kudlac A, Larkin M. Patient-and caregiver-reported burden of transfusion-dependent β-thalassemia measured using a digital application. The Patient-Patient-Centered Outcomes Research. 2021;14(2):197-208. [DOI:10.1007/s40271-020-00473-0]
3. ALIPOUR A, ALIAKBARI DM, AMINI F, HASHEMI JA. Relationship between perceived social support and adherence of treatment in Diabetes mellitus type 2: mediating role of resillency and hope. 2016.
4. Yousefy A, Nekouei ZK. Basis of Cognitive-Behavioral Trainings and its Applications in Recovery of Chronic Diseases. Iranian Journal of Medical Education. 2011;10(5).
5. Hayes SC, Strosahl KD, Wilson KG. Acceptance and commitment therapy: The process and practice of mindful change: Guilford Press; 2011.
6. Twohig MP, Ong CW, Krafft J, Barney JL, Levin ME. Starting off on the right foot in acceptance and commitment therapy. Psychotherapy. 2019;56(1):16. [DOI:10.1037/pst0000209]
7. Bach P, Hayes SC. The use of acceptance and commitment therapy to prevent the rehospitalization of psychotic patients: a randomized controlled trial. Journal of consulting and clinical psychology. 2002;70(5):1129. [DOI:10.1037/0022-006X.70.5.1129]
8. Rezaei Kokhdan F, Dortaj F, Ghaemi F, Hatami M, Delavar A. Comparison of the effectiveness of mindfulness and cognitive-behavioral therapy on blood sugar and glycosylated hemoglobin in patients with type 2 diabetes. medical journal of mashhad university of medical sciences. 2020;63(3).
9. Nasiri F, Omidi A, Mozaffari M, Mousavi SGA, Joekar S. Effectiveness of group acceptance and commitment therapy (ACT) on Self-care and HbA1C in type II diabetic patients. KAUMS Journal (FEYZ .(2020:24 (2):209 -18.
10. Hassani F, Emamipour S, Mirzaei H. Effect of Acceptance and Commitment Group Therapy on quality of life and resilience of women with breast cancer. Archives of Breast Cancer. 2018:111-7.
11. Moghadamfar N, Amraei R, Asadi F, Amani O. The efficacy of Acceptance and Commitment Therapy (ACT) on hope and psychological well-being in women with breast cancer under chemotherapy. Iranian Journal of Psychiatric Nursing. 2018;6(5):1-7.
12. Feros DL, Lane L, Ciarrochi J, Blackledge JT. Acceptance and Commitment Therapy (ACT) for improving the lives of cancer patients: a preliminary study. Psycho‐oncology. 2013;22(2):459-64. [DOI:10.1002/pon.2083]
13. Snyder C, Ritschel LA, Rand KL, Berg CJ. Balancing psychological assessments: Including strengths and hope in client reports. Journal of clinical psychology. 2006;62 (1):33-46. [DOI:10.1002/jclp.20198]
14. Shayeghian Z, Amiri P, Aguilar-Vafaie ME, Besharat MA. Effectiveness of acceptance and commitment group therapy on improvement of glaycated hemoglobin and self-care activities in patients with type II diabetes. Contemporary Psychology, Biannual Journal of the Iranian Psychological Association. 2016;10(2):41-50.
15. Javanmardifard S, Heidari S, Sanjari M, Yazdanmehr M, Shirazi F. The relationship between spiritual well-being and hope, and adherence to treatment regimen in patients with diabetes. Journal of Diabetes & Metabolic Disorders. 2020;19(2):941-50. [DOI:10.1007/s40200-020-00586-1]
16. Heidari M, Ghodusi M, Naseh L, Sheikhi R. Correlation between hope and mental health after mastectomy in breast cancer survivors. Journal of Health and Care. 2015;17 (1):40-6.
17. Ghiasvand M, Ghorbani M. Effectiveness of emotion regulation training in improving emotion regulation strategies and control glycemic in type 2 diabetes patients. Iranian journal of endocrinology and metabolism. 2015:17(4).
18. Haskins CB, McDowell BD, Carnahan RM, Fiedorowicz JG, Wallace RB, Smith BJ, et al. Impact of preexisting mental illness on breast cancer endocrine therapy adherence. Breast cancer research and treatment. 2019;174(1):197-208. [DOI:10.1007/s10549-018-5050-1]
19. Williams M, Penman D. Mindfulness: a practical guide to finding peace in a frantic world: Hachette UK; 2011.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
