دوره 11، شماره 4 - ( پاییز 1401 )
جلد 11 شماره 4 صفحات 468-457 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Javan Jafai Bojnordi A, moshirahmadi A, Asrari M. Analyzing Indicators of Physicians non Responsibility in Forensic Precedent. aumj 2022; 11 (4) :457-468
URL: http://aums.abzums.ac.ir/article-1-1587-fa.html
URL: http://aums.abzums.ac.ir/article-1-1587-fa.html
جوان جعفری بجنوردی عبدالرضا، مشیراحمدی علیرضا، اسراری مهناز. بررسی معیارهای عدم مسئولیت پزشک از منظر رویه پزشکی قانونی. نشریه علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی البرز. 1401; 11 (4) :457-468
1- دانشیار گروه حقوق، دانشکده‌ی حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران.
2- دانشجوی دکتری حقوق جزا و جرم‌شناسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران.
3- دانش آموخته کارشناسی ارشد حقوق جزا و جرم‌شناسی دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد ایران
2- دانشجوی دکتری حقوق جزا و جرم‌شناسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران.
3- دانش آموخته کارشناسی ارشد حقوق جزا و جرم‌شناسی دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد ایران
چکیده: (1037 مشاهده)
زمینه و هدف: موضوع عدم مسئولیت در حوزه پزشکی از مباحث پیچیده و درعین‌حال کاربردی بوده که کمتر به آن پرداخته شده است، لذا در این مقاله کوشش شد تا با دقت در نظرات به دست آمده در پرونده‌های رسیدگی به تقصیر و تخلفات پزشکی، شاخص‌هایی را که از منظر کارشناسان بررسی‌کننده در عدم مسئولیت صاحبان حرف پزشکی مؤثر است مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گیرد.
مواد و روش کار: مطالعه پیش‌رو به لحاظ هدف کاربردی، ازنظر شیوه تجزیه‌وتحلیل به روش توصیفی - تحلیلی، به لحاظ مقطعی به‌صورت گذشته‌نگر و ازنظر جمع‌آوری داده‌ها به‌صورت اسنادی و کتابخانه‌ای است.
یافته‌ها: در تمامی مواردی که نتیجه‌ای غیر‌منتظره یا نامطلوب برای بیمار رخ می‌دهد، امکان طرح شکایت از پزشک وجود خواهد داشت. ولی همه این حالات را نمی‌توان ناشی از تقصیر پزشک دانست. اصولاً پس از به جریان افتادن چنین پرونده‌هایی و با توجه به جنبه تخصصی این امور، نیاز است تا نسبت به دریافت نظریه کارشناسی اقدام شود. سازمان پزشکی قانونی یکی از مراجعی است که در این زمینه یاری‌گر قضات است. استدلال‌های منعکس‌شده در این پرونده‌ها حاکی از آن است که هرگاه ضرر حاصله قابل انتساب به پزشک نبوده یا عوامل دیگر سبب قطع این رابطه شوند، مسئولیتی شکل نخواهد گرفت.
بحث و نتیجه‌گیری: دقت در نظرات گردآوری‌شده در پرونده‌های قصور پزشکی روشن می‌سازد رعایت موازین علمی، ماهیت بیماری، فقدان رابطه ضروری میان آسیب و اقدامات پزشکی و کوتاهی یا تقصیر بیمار مهم‌ترین شاخص‌هایی‌اند که می‌توانند در عدم شناسایی مسئولیت ارائه‌دهندگان خدمات پزشکی نقش داشته‌باشند.بنابراین در وهله نخست رعایت موازین علمی و به‌کارگیری کوشش خردمندانه و متعارف می‌تواند در رفع مسئولیت پزشک اثرگذار باشد. بر پایه این معیار تا همین اندازه که پزشک با علم روز آشنا بوده، مرتکب تقصیر نگردیده، دقت کافی را در تشخیص بیماری به خرج داده و روش درمانی مناسبی را نیز با توجه به شرایط بیمار برگزیند برای عدم مسئولیت وی کفایت می‌نماید. در وهله دوم برخی از عوامل را می‌توان به‌عنوان عاملی خارجی یا قاهره فرض کرد که خارج از اراده ارائه‌دهندگان خدمات پزشکی بوده و ایشان دخالتی در تحقق یا پیدایش آن رخداد ندارند. از همین‌رو اگر عارضه غیرقابل‌پیش‌بینی و پیشگیری باشد یا قابلیت اصلاح داشته‌باشد رابطه سببیت را قطع خواهد کرد.
مواد و روش کار: مطالعه پیش‌رو به لحاظ هدف کاربردی، ازنظر شیوه تجزیه‌وتحلیل به روش توصیفی - تحلیلی، به لحاظ مقطعی به‌صورت گذشته‌نگر و ازنظر جمع‌آوری داده‌ها به‌صورت اسنادی و کتابخانه‌ای است.
یافته‌ها: در تمامی مواردی که نتیجه‌ای غیر‌منتظره یا نامطلوب برای بیمار رخ می‌دهد، امکان طرح شکایت از پزشک وجود خواهد داشت. ولی همه این حالات را نمی‌توان ناشی از تقصیر پزشک دانست. اصولاً پس از به جریان افتادن چنین پرونده‌هایی و با توجه به جنبه تخصصی این امور، نیاز است تا نسبت به دریافت نظریه کارشناسی اقدام شود. سازمان پزشکی قانونی یکی از مراجعی است که در این زمینه یاری‌گر قضات است. استدلال‌های منعکس‌شده در این پرونده‌ها حاکی از آن است که هرگاه ضرر حاصله قابل انتساب به پزشک نبوده یا عوامل دیگر سبب قطع این رابطه شوند، مسئولیتی شکل نخواهد گرفت.
بحث و نتیجه‌گیری: دقت در نظرات گردآوری‌شده در پرونده‌های قصور پزشکی روشن می‌سازد رعایت موازین علمی، ماهیت بیماری، فقدان رابطه ضروری میان آسیب و اقدامات پزشکی و کوتاهی یا تقصیر بیمار مهم‌ترین شاخص‌هایی‌اند که می‌توانند در عدم شناسایی مسئولیت ارائه‌دهندگان خدمات پزشکی نقش داشته‌باشند.بنابراین در وهله نخست رعایت موازین علمی و به‌کارگیری کوشش خردمندانه و متعارف می‌تواند در رفع مسئولیت پزشک اثرگذار باشد. بر پایه این معیار تا همین اندازه که پزشک با علم روز آشنا بوده، مرتکب تقصیر نگردیده، دقت کافی را در تشخیص بیماری به خرج داده و روش درمانی مناسبی را نیز با توجه به شرایط بیمار برگزیند برای عدم مسئولیت وی کفایت می‌نماید. در وهله دوم برخی از عوامل را می‌توان به‌عنوان عاملی خارجی یا قاهره فرض کرد که خارج از اراده ارائه‌دهندگان خدمات پزشکی بوده و ایشان دخالتی در تحقق یا پیدایش آن رخداد ندارند. از همین‌رو اگر عارضه غیرقابل‌پیش‌بینی و پیشگیری باشد یا قابلیت اصلاح داشته‌باشد رابطه سببیت را قطع خواهد کرد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
