دوره 11، شماره 2 - ( بهار 1401 )
جلد 11 شماره 2 صفحات 137-129 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Jamee M, Alipour Aftabi R, Alaei M R, Chavoshzadeh Z, Moosavian M, Noorian S, et al . Determining the Pattern of Autoimmune Disorders in Children with Polyautoimmunity. aumj 2022; 11 (2) :129-137
URL: http://aums.abzums.ac.ir/article-1-1502-fa.html
URL: http://aums.abzums.ac.ir/article-1-1502-fa.html
جمعی مهناز، علی پور آفتابی راضیه، علائی محمدرضا، چاوش زاده زهرا، موسویان مهدی، نوریان شهاب، و همکاران.. تعیین الگوی همراهی بیماری های خودایمنی در کودکان مبتلا به خودایمنی متعدد. نشریه علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی البرز. 1401; 11 (2) :129-137
مهناز جمعی*1 
، راضیه علی پور آفتابی2 ، محمدرضا علائی3 ، زهرا چاوش زاده4 ، مهدی موسویان5 ، شهاب نوریان6 ، فاطمه آقامهدی7 ، غلامرضا عزیزی8
، راضیه علی پور آفتابی2 ، محمدرضا علائی3 ، زهرا چاوش زاده4 ، مهدی موسویان5 ، شهاب نوریان6 ، فاطمه آقامهدی7 ، غلامرضا عزیزی8
1- کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی البرز، کرج، ایران-مرکز تحقیقات بیماری های کلیه کودکان، پژوهشکده سلامت کودکان، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
2- کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی البرز، کرج، ایران
3- دپارتمان غدد و متابولیسم کودکان، بیمارستان کودکان مفید، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
4- دپارتمان آلرژی و ایمونولوژی، بیمارستان کودکان مفید، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
5- دپارتمان گوارش و کبد، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی البرز، کرج، ایران
6- دپارتمان غدد و متابولیسم کودکان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی البرز، کرج، ایران
7- دانشیار گروه بیماریهای عفونی، بخش بیماریهای عفونی و گرمسیری، بیمارستان آموزشی رازی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران
8- مرکز تحقیقات بیماری های غیر واگیر، دانشگاه علوم پزشکی البرز، کرج، ایران
2- کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی البرز، کرج، ایران
3- دپارتمان غدد و متابولیسم کودکان، بیمارستان کودکان مفید، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
4- دپارتمان آلرژی و ایمونولوژی، بیمارستان کودکان مفید، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
5- دپارتمان گوارش و کبد، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی البرز، کرج، ایران
6- دپارتمان غدد و متابولیسم کودکان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی البرز، کرج، ایران
7- دانشیار گروه بیماریهای عفونی، بخش بیماریهای عفونی و گرمسیری، بیمارستان آموزشی رازی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران
8- مرکز تحقیقات بیماری های غیر واگیر، دانشگاه علوم پزشکی البرز، کرج، ایران
چکیده: (1347 مشاهده)
زمینه و اهداف: بیماری های خودایمن، اختلالات مزمنی هستند که در اثر نقص تولرانس ایمونولوژیک نسبت به آنتی ژن های خودی ایجاد می‌شوند. بیماری های خودایمن برخلاف تصور نادر نیستند و در جوامع گوناگون الگوهای مختلفی را نشان می‌دهند. در مطالعه حاضر، به بررسی شیوع بیماری های خودایمن در بیماران ایرانی مبتلا به بیماری های غدد و متابولیسم و همچنین الگوی هم زمانی انواع خودایمنی‌ها در این بیماران پرداختیم.
مواد و روش‌ها: بطور کلی تعداد 45 کودک مبتلا به خودایمنی متعدد شناسایی شدند و اطلاعات دموگرافیک و بالینی آن‌ها وارد پرسشنامه شد. آنالیز آماری با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شد و P value کمتر از 05/0معیار معناداری در نظر گرفته شد.
یافته ها: جنسیت بیماران متشکل از 15 (%3/33) بیمار مذکر و 30 (%7/66) بیمار مونث بود. بیشتر بیماران قومیت فارس (% 2/51) و آذری (39%) داشتند و مابقی، بیماران کرد (%3/7) و بلوچ (%4/2) بودند. میانه (IQR) سن زمان مطالعه 12 (14-8) سال بود. میانه (IQR) سن شروع اولین بیماری خودایمن در میان بیماران 6 (9-3/3) سال بود. بیشتر بیماران (5%/58) متولد از والدین غیرمنسوب بودند و سابقه خانوادگی بیماری خودایمن در 23 (%8/54) بیمار وجود داشت. 38 بیمار (%4/84) دارای دو خودایمنی بودند، 5 (%1/11) بیمار دارای سه بیماری خودایمن و 1 (%2/2) بیمار دارای چهار بیماری خودایمن با تشخیص قطعی بودند. شایع ترین بیماری های خودایمن در بین تمامی بیماران به ترتیب دیابت نوع یک در 39 بیمار (%7/86)، سلیاک در 29 بیمار (%4/64) و تیروئیدیت خودایمن در 20 بیمار (%4/44) بود. بیشترین هم پوشانی بین بیماری های خودایمن بین دیابت نوع یک و سلیاک در 25 بیمار (%6/55) و سپس بین دیابت نوع یک و تیروئیدیت خودایمن در 15 بیمار (%3/33) و بین سلیاک و تیروئیدیت خودایمن در 7 بیمار (%6/15) مشاهده شد.
نتیجه گیری: در مطالعه حاضر شایع ترین بیماری خودایمن در بین تمامی بیماران، دیابت نوع یک در 39 بیمار (%7/86) بود و بیشترین هم پوشانی بین بیماری های خودایمن بین دیابت نوع یک و سلیاک در 25 بیمار (%6/55) مشاهده شد. این یافته می‌تواند به اهمیت فالوآپ بیماران مبتلا به دیابت نوع یک از نظر بیماری سلیاک دلالت کند که منجر به تشخیص سریعتر و جلوگیری از عوارض بلندمدت می‌شود.
مواد و روش‌ها: بطور کلی تعداد 45 کودک مبتلا به خودایمنی متعدد شناسایی شدند و اطلاعات دموگرافیک و بالینی آن‌ها وارد پرسشنامه شد. آنالیز آماری با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شد و P value کمتر از 05/0معیار معناداری در نظر گرفته شد.
یافته ها: جنسیت بیماران متشکل از 15 (%3/33) بیمار مذکر و 30 (%7/66) بیمار مونث بود. بیشتر بیماران قومیت فارس (% 2/51) و آذری (39%) داشتند و مابقی، بیماران کرد (%3/7) و بلوچ (%4/2) بودند. میانه (IQR) سن زمان مطالعه 12 (14-8) سال بود. میانه (IQR) سن شروع اولین بیماری خودایمن در میان بیماران 6 (9-3/3) سال بود. بیشتر بیماران (5%/58) متولد از والدین غیرمنسوب بودند و سابقه خانوادگی بیماری خودایمن در 23 (%8/54) بیمار وجود داشت. 38 بیمار (%4/84) دارای دو خودایمنی بودند، 5 (%1/11) بیمار دارای سه بیماری خودایمن و 1 (%2/2) بیمار دارای چهار بیماری خودایمن با تشخیص قطعی بودند. شایع ترین بیماری های خودایمن در بین تمامی بیماران به ترتیب دیابت نوع یک در 39 بیمار (%7/86)، سلیاک در 29 بیمار (%4/64) و تیروئیدیت خودایمن در 20 بیمار (%4/44) بود. بیشترین هم پوشانی بین بیماری های خودایمن بین دیابت نوع یک و سلیاک در 25 بیمار (%6/55) و سپس بین دیابت نوع یک و تیروئیدیت خودایمن در 15 بیمار (%3/33) و بین سلیاک و تیروئیدیت خودایمن در 7 بیمار (%6/15) مشاهده شد.
نتیجه گیری: در مطالعه حاضر شایع ترین بیماری خودایمن در بین تمامی بیماران، دیابت نوع یک در 39 بیمار (%7/86) بود و بیشترین هم پوشانی بین بیماری های خودایمن بین دیابت نوع یک و سلیاک در 25 بیمار (%6/55) مشاهده شد. این یافته می‌تواند به اهمیت فالوآپ بیماران مبتلا به دیابت نوع یک از نظر بیماری سلیاک دلالت کند که منجر به تشخیص سریعتر و جلوگیری از عوارض بلندمدت می‌شود.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
