1- دانشیار گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده بهداشت، تهران، ایران 2- کارشناس مهندسی بهداشت محیط، دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده بهداشت، تهران، ایران 3- کارشناسارشد مهندسی بهداشت محیط، دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده بهداشت، تهران، ایران ، e.nikfar@yahoo.com 4- دانشجوی دکترای مهندسی بهداشت محیط، دانشگاه علوم پزشکی جندیشاپور اهواز، دانشکده بهداشت، اهواز، ایران 5- کارشناسارشد مهندسی بهداشت محیط، دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده بهداشت، تهران، ایران
چکیده: (7744 مشاهده)
مقدمه: صنایع نساجی و رنگرزی یکی از مهمترین صنایع هر کشوری محسوب میگردند. در این گونه صنایع به دلیل استفاده از انواع رنگها در فرآیندهای مختلف، فاضلاب حاصل نیز به شدت رنگی بوده و میبایست قبل از تخلیه به محیطزیست تصفیه گردد. لذا هدف از این تحقیق بررسی کارایی نانوذرات آلومینا در حذف رنگ Acid Red 18 از محیطهای آبی است. روش بررسی: این تحقیق در مقیاس آزمایشگاهی انجام شد. در این آزمایش یک محلول سنتتیک از رنگ Acid Red 18 ساخته شد و تأثیر پارامترهای مختلف از جمله غلظت اولیه رنگ، pH محلول، غلظت پودر نانوآلومینا و زمان تماس بر کارایی حذف ، سینتیک و ایزوترمهای فرآیند جذب مورد بررسی قرار گرفت. یافتهها: نتایج حاصل از آزمایشات نشان داد که با افزایش زمان تماس و غلظت اولیه پودر نانوآلومینا کارایی حذف رنگ افزایش یافته در حالی که با افزایش pH و غلظت اولیه رنگ کارایی حذف کاهش مییابد. همچنین نتایج نشان داد که جذب رنگ Acid Red 18 از ایزوترم لانگمیر )994/0=(R2 پیروی میکند. با استفاده از مدل لانگمیر، حداکثر ظرفیت جذب Acid Red 18، 33/83 میلیگرم برگرم محاسبه شد. نتایج حاصل از مطالعات سینتیکی نیز مشخص ساخت که حذف رنگ Acid Red 18 از معادله شبه درجه دوم ) 999/0=(R2 تبعیت میکند. نتیجهگیری: نتایج این مطالعه نشان داد که نانوذرات آلومینا قابلیت بالایی در حذف رنگ Acid Red 18 از محیطهای آبی دارد.
Dehghani M, Norozi Z, Nikfar E, Vosoghi M, Oskoei V. Investigation of Nano Alumina Efficiency for Removal of Acid Red 18 Dye from Aqueous Solutions. aumj 2013; 2 (3) :167-174 URL: http://aums.abzums.ac.ir/article-1-145-fa.html
دهقانی محمدهادی، نوروزی زهیر، نیکفر الهام، وثوقی مهدی، اسکویی وحیده. بررسی کارایی نانوذرات آلومینا در حذف رنگ Acid Red 18 از محیطهای آبی. نشریه علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی البرز. 1392; 2 (3) :167-174