دوره 9، شماره 4 - ( پاییز 1399 )
جلد 9 شماره 4 صفحات 379-367 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Khamehchian S, Hosseinkhani S, Nikkhah M. Effect of Peptide Derived from Scorpion Toxin on Enhanced Permeability of Doxorubicin Conjugated Gold Nanoparticles in HeLa and MDA-MB-231 Cells. aumj 2020; 9 (4) :367-379
URL: http://aums.abzums.ac.ir/article-1-1144-fa.html
URL: http://aums.abzums.ac.ir/article-1-1144-fa.html
خامه‌چیان صدیقه، حسین‌خانی سامان، نیکخواه مریم. اثر پپتید مشتق از سم عقرب بر افزایش میزان نفوذ دوکسوروبیسین متصل به نانوذرات طلا در سلول‌های HeLa و MDA-MB-231. نشریه علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی البرز. 1399; 9 (4) :367-379
1- بخش تحقیق و تولید سرم‌های درمانی، موسسه تحقیقات واکسن و سرم سازی رازی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران ، s.khamehchian@rvsri.ac.ir
2- گروه نانوبیوتکنولوژی، دانشکده علوم زیستی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
2- گروه نانوبیوتکنولوژی، دانشکده علوم زیستی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
چکیده: (2569 مشاهده)
زمینه و هدف: پپتیدهای نفوذکننده در سلول (CPPs) می‌توانند از غشای سلولی عبور کنند و با قابلیت حمل مولکول‌های مختلف به درون سیتوپلاسم سلول‌ها در زمینه رهایش دارویی، ژن درمانی و درمان سرطان مورد استفاده قرار بگیرند. نانوذرات طلای کروی (GNPs) بدلیل سنتز آسان، حلالیت بالا، پراکنش نوری فوق العاده و عدم سمیت ابزار مناسبی برای تصویربرداری مولکولی می‌باشند. در این مطالعه از یکی از پپتیدهای مشتق از پپتید ماروکلسین (MCa) سم عقرب (MCaUF1-9-C) برای اتصال به نانوذرات طلا استفاده شد تا قابلیت نفوذ انتخابی داروی ضدسرطان متصل به سامانه پپتید-نانوذره، به رده‌های سلولی سرطانی و میزان مرگ و میر سلولی حاصل از آن مورد ارزیابی قرار گیرد.
روش ها: سلول‌های HeLa و MDA-MB-231 با غلظت 500 نانومولار داروی ضدسرطان دکسوروبیسین (DOX) متصل به GNP (DOX-GNP) و MCaUF1-9-C-GNP (DOX-MCaUF1-9-C-GNP) تیمار شدند و میزان مرگ میر سلولی آن‌ها با استفاده از روش MTT اندازه گیری گردید. نفوذ کیفی نانوذرات طلا به درون سلول‌ها با استفاده از میکروسکپ زمینه تاریک و نفوذ کمی آن‌ها با کمک طیف سنجی جذب اتمی (AAS) مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج: حدود 87% از سلول‌های HeLa بعد از تیمار با DOX-GNP و DOX-MCaUF1-9-C-GNP زنده باقی ماندند؛ درحالیکه درصد بقای سلول‌های MDA-MB-231 پس از تیمار با DOX-MCaUF1-9-C-GNP، %30 کاهش یافت. بعلاوه مطالعه با میکروسکپ زمینه تاریک نشان داد که نفوذ نانوذرات DOX-MCaUF1-9-C-GNP در سلول‌های MDA-MB-231 بیشتر از سلول‌های HeLa می باشد. داده‌های حاصل از طیف سنجی جذب اتمی نیز نشاندهنده 33% برداشت نانوذرات DOX-MCaUF1-9-C-GNP در سلول‌های MDA-MB-231 بود.
نتیجه‌گیری: نتایج بدست آمده نشان داد سامانه پپتید-نانوذره می‌تواند ابزار مناسبی برای طراحی یک سیستم رهایش دارو با قابلیت نفوذ انتخابی باشد.
روش ها: سلول‌های HeLa و MDA-MB-231 با غلظت 500 نانومولار داروی ضدسرطان دکسوروبیسین (DOX) متصل به GNP (DOX-GNP) و MCaUF1-9-C-GNP (DOX-MCaUF1-9-C-GNP) تیمار شدند و میزان مرگ میر سلولی آن‌ها با استفاده از روش MTT اندازه گیری گردید. نفوذ کیفی نانوذرات طلا به درون سلول‌ها با استفاده از میکروسکپ زمینه تاریک و نفوذ کمی آن‌ها با کمک طیف سنجی جذب اتمی (AAS) مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج: حدود 87% از سلول‌های HeLa بعد از تیمار با DOX-GNP و DOX-MCaUF1-9-C-GNP زنده باقی ماندند؛ درحالیکه درصد بقای سلول‌های MDA-MB-231 پس از تیمار با DOX-MCaUF1-9-C-GNP، %30 کاهش یافت. بعلاوه مطالعه با میکروسکپ زمینه تاریک نشان داد که نفوذ نانوذرات DOX-MCaUF1-9-C-GNP در سلول‌های MDA-MB-231 بیشتر از سلول‌های HeLa می باشد. داده‌های حاصل از طیف سنجی جذب اتمی نیز نشاندهنده 33% برداشت نانوذرات DOX-MCaUF1-9-C-GNP در سلول‌های MDA-MB-231 بود.
نتیجه‌گیری: نتایج بدست آمده نشان داد سامانه پپتید-نانوذره می‌تواند ابزار مناسبی برای طراحی یک سیستم رهایش دارو با قابلیت نفوذ انتخابی باشد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
