دوره ۸، شماره ۴ - ( ۹-۱۳۹۸ )
جلد ۸ شماره ۴ صفحات ۳۵۴-۳۴۳ |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Hassanzadeh Moghadam M, Shariati M, Naeimi S, Edalatmanesh M A. Study of the Protective Effect of N-acetylcysteine on Testicular Tissue and Spermatogenesis Cells in Streptozotocin-diabetic Adult Rats. aumj 2019; 8 (4) :343-354
URL: http://aums.abzums.ac.ir/article-1-1010-fa.html
URL: http://aums.abzums.ac.ir/article-1-1010-fa.html
حسن‌زاده مقدم مریم، شریعتی مهرداد، نعیمی سیروس، عدالت‌منش محمدامین. مطالعه اثر حفاظتی ان- استیل سیستئین بر بافت بیضه و سلولهای رده اسپرماتوژنز در موش‌های صحرایی بالغ دیابتی شده با استرپتوزوسین. نشریه علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی البرز. ۱۳۹۸; ۸ (۴) :۳۴۳-۳۵۴
۱- گروه زیست شناسی، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی ، شیراز، ایران
۲- گروه زیست شناسی، واحد کازرون، دانشگاه آزاد اسلامی،کازرون، ایران ،mehrdadshariati @hotmail.com
۳- گروه ژنتیک ، واحد کازرون، دانشگاه آزاد اسلامی ، کازرون، ایران
۲- گروه زیست شناسی، واحد کازرون، دانشگاه آزاد اسلامی،کازرون، ایران ،
۳- گروه ژنتیک ، واحد کازرون، دانشگاه آزاد اسلامی ، کازرون، ایران
چکیده: (۳۲۶۴ مشاهده)
زمینه و هدف: دیابت با ایجاد استرس اکسیداتیو بیضه‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد. هدف از مطالعه حاضر مطالعه اثرات حفاظتی ان- استیل سیستئین بر تعداد سلولهای رده اسپرماتوژنز در موش‌های صحرایی دیابتی است.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی 42 موش صحرایی نر بالغ از نژاد ویستار به 7 گروه 6 تایی تقسیم شدند. این پژوهش در مدت دو دوره 5 و 28 روزه انجام شد. به این ترتیب که در دوره اول گروه شاهد مثبت وگروه‌های تجربی، 1 میلی لیتر استرپتوزوسین محلول در آب مقطر با دوز mg/kg 50 به مدت 5 روز بصورت درون صفاقی دریافت کردند. در پایان روز ششم میزان قند خون موش‌های صحرایی به mg /dl 200 رسید. در دوره دوم موش‌های صحرایی گروه کنترل بدون داشتن هیچ گونه تزریقی، گروه شم با تزریق درون صفاقی آب مقطر، گروه شاهد مثبت بدون تزریق، گروه شاهد منفی: دوز mg/kg 200 ان- استیل سیستئین بصورت درون صفاقی به مدت 28 روز دریافت کردند. گروه‌های تجربی3و2و1 که شامل موش‌های صحرایی دیابتی بودندکه به ترتیب دوز هایmg/kg 100، 200و 400 ان- استیل سیستئین بصورت درون صفاقی به مدت 28 روز دریافت کردند. درپایان دوره آزمایش موش‌های صحرایی تحت بی هوشی با اتر قرار گرفتند. وزن بدن تمام حیوانات اندازه گیری شد و بیضه نیز خارج گشته و پس از تهیه مقاطع بافتی و رنگ آمیزی به روش هماتوکسیلین-ائوزین مورد بررسی قرار گرفتند.
نتایج: میانگین وزن بدن، اسپرماتوگونی، اسپرماتوسیت، اسپرماتید و لیدیگ در گروه شاهد مثبت نسبت به گروه کنترل کاهش معنی‌داری را نشان داد. میانگین تعداد سلول های اسپرماتوگونی و لیدیگ در تمام گروه‌های تجربی نسبت به گروه شاهد مثبت افزایش معنی‌داری نشان داد. میانگین تعداد سلولهای اسپرماتید در گروه‌های تجربی3و2 نسبت به گروه شاهد مثبت افزایش معنی‌داری نشان داد. میانگین تعداد سلولهای اسپرماتوسیت در گروه‌های تجربی3 نسبت به گروه شاهد مثبت افزایش معنی‌داری نشان داد (05/0 ≥ P ). دیابت همچنین منجر به تغییرات آسیب شناختی در لوله‌های سمینیفر در موش‌های صحرایی دیابتی گردید. این درحالی است که مقادیر مختلف ان- استیل سیستئین این را در گروه‌های تجربی بهبود بخشیدند.
نتیجه گیری: نتایج نشان دادند که ان- استیل سیستئین از بیضه‌ها در مقابل دیابت محافظت کرده و فرآیند اسپرماتوژنز را در دیابت القاشده توسط استرپتوزوسین بهبود می بخشد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی 42 موش صحرایی نر بالغ از نژاد ویستار به 7 گروه 6 تایی تقسیم شدند. این پژوهش در مدت دو دوره 5 و 28 روزه انجام شد. به این ترتیب که در دوره اول گروه شاهد مثبت وگروه‌های تجربی، 1 میلی لیتر استرپتوزوسین محلول در آب مقطر با دوز mg/kg 50 به مدت 5 روز بصورت درون صفاقی دریافت کردند. در پایان روز ششم میزان قند خون موش‌های صحرایی به mg /dl 200 رسید. در دوره دوم موش‌های صحرایی گروه کنترل بدون داشتن هیچ گونه تزریقی، گروه شم با تزریق درون صفاقی آب مقطر، گروه شاهد مثبت بدون تزریق، گروه شاهد منفی: دوز mg/kg 200 ان- استیل سیستئین بصورت درون صفاقی به مدت 28 روز دریافت کردند. گروه‌های تجربی3و2و1 که شامل موش‌های صحرایی دیابتی بودندکه به ترتیب دوز هایmg/kg 100، 200و 400 ان- استیل سیستئین بصورت درون صفاقی به مدت 28 روز دریافت کردند. درپایان دوره آزمایش موش‌های صحرایی تحت بی هوشی با اتر قرار گرفتند. وزن بدن تمام حیوانات اندازه گیری شد و بیضه نیز خارج گشته و پس از تهیه مقاطع بافتی و رنگ آمیزی به روش هماتوکسیلین-ائوزین مورد بررسی قرار گرفتند.
نتایج: میانگین وزن بدن، اسپرماتوگونی، اسپرماتوسیت، اسپرماتید و لیدیگ در گروه شاهد مثبت نسبت به گروه کنترل کاهش معنی‌داری را نشان داد. میانگین تعداد سلول های اسپرماتوگونی و لیدیگ در تمام گروه‌های تجربی نسبت به گروه شاهد مثبت افزایش معنی‌داری نشان داد. میانگین تعداد سلولهای اسپرماتید در گروه‌های تجربی3و2 نسبت به گروه شاهد مثبت افزایش معنی‌داری نشان داد. میانگین تعداد سلولهای اسپرماتوسیت در گروه‌های تجربی3 نسبت به گروه شاهد مثبت افزایش معنی‌داری نشان داد (05/0 ≥ P ). دیابت همچنین منجر به تغییرات آسیب شناختی در لوله‌های سمینیفر در موش‌های صحرایی دیابتی گردید. این درحالی است که مقادیر مختلف ان- استیل سیستئین این را در گروه‌های تجربی بهبود بخشیدند.
نتیجه گیری: نتایج نشان دادند که ان- استیل سیستئین از بیضه‌ها در مقابل دیابت محافظت کرده و فرآیند اسپرماتوژنز را در دیابت القاشده توسط استرپتوزوسین بهبود می بخشد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
