زمینه و هدف: یک از عوارض بلند مدت دیابت عوارض ریوی می‌باشد. از این رو هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرین ترکیبی (هوازی و مقاومتی) بر شاخص‌های عملکرد ریوی مردان مبتلا به دیابت نوع 2 بود.

مواد و روشها: در این پژوهش نیمه تجربی 24 مرد بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 با دامنه سنی 30 تا 50 سال به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و پس از اندازه گیری شاخص‌های تن سنجی و عملکرد ریوی، آزمودنی‌ها به طور تصادفی در دو گروه تمرین ترکیبی (12 نفر) و گروه کنترل (12 نفر) قرار داده شدند. مداخله ورزشی به مدت هشت هفته، 5 جلسه در هفته و هر جلسه 30 تا 50 دقیقه انجام شد. برای تجزیه و تحلیل متغیر‌های اندازه گیری شده از تحلیل واریانس یک راهه و سطح معناداری 05/0p≤ استفاده شد.

یافته​ها: متعاقب هشت هفته تمرین شاخص‌های ریوی ,PEF, FVC FEV1 ,FEV1/FVC و VO2max به طور معناداری در گروه مداخله ورزشی افزایش یافت، در حالی که گلوکز خون و HBA1c به طور معناداری کاهش یافت. همچنین ارتباط معکوس و معناداری بین گلوکز خون و شاخص‌های ریوی مشاهده گردید (05/0p≤).

بحث و نتیجه​گیری: به نظر می‌رسد تمرینات ترکیبی منظم می‌تواند با کاهش شاخص‌های گلیسمی نقش مهمی در بهبود شاخص‌های ریوی و حداکثر اکسیژن مصرفی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 ایفا کند.