۱ نرگس امینی، ۲ حمید صالحی نیا، ۳ ابوالقاسم اصفیا، ۴ محسن امینی،
دوره ۲، شماره ۴ - ( ۷-۱۳۹۲ )
چکیده
زمینه و هدف: سوانح ترافیکی از علل عمده مرگ و ناتوانی است که مصدومان آن نیازمند امدادرسانی می باشند. امدادگران جاده‌ای که مراقبت از مصدومان جاده‌ای را بر عهده دارند، بدلیل حضور مکرر در سوانح دلخراش، در معرض خطر ابتلا به اختلالات روانی می باشند. بررسی وضعیت روانی امدادگران جهت اعمال حمایت‌های روانی ضروری می باشد، از این رو این مطالعه با هدف اصلی مقایسه‌ی وضعیت اضطراب، استرس و افسردگی در دو گروه از امدادگران فعال و غیرفعال (منظور از امدادگران غیر فعال، امدادگرانی است که در دوره‌ی مقدماتی و دوره‌ی چهل ساعته آموزش دیده‌اند ولی اصلاَ در پایگاه های جاده‌ای جهت امدادرسانی حاضر نشده اند) در سوانح ترافیکی جمعیت هلال احمر شهرستان کرج انجام گرفت. مواد و روش‌ها: این مطالعه توصیفی-تحلیلی-مقایسه ای به‌صورت مقطعی در سال نود و یک، بر روی دو گروه از امدادگران غیرفعال و فعال سوانح ترافیکی جمعیت هلال احمر شهرستان کرج صورت گرفت. پس از هماهنگی با مسئولین مربوطه، داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌ی دوبخشی شامل اطلاعات فردی و پرسش نامه‌ی استاندارد (Depression, Anxiety and Stress Scale) DASS-۲۱ جمع‌آوری و وارد نرم‌افزار spss۱۶ گردید و با استفاده از شاخص‌های آمار توصیفی و طی آزمون‌های آماری کای دو و آنوا و ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد که تفاوت معناداری بین وضعیت اضطراب، استرس و افسردگی در دو گروه از امدادگران یافت نشد (۰۵/۰P>) همچنین در بررسی ارتباط بین وضعیت روانشناختی با سن، تاهل، سابقه کار و تحصیلات در دو گروه، فقط ارتباط میان تأهل و استرس در امدادگران غیرفعال معنادار بود (۰۵/۰P<). نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد علاوه بر امدادگران سوانح ترافیکی، امدادگران غیرفعال نیز نیازمند توجه بیشتر و انجام برنامه های حمایت روانی و غربالگری اختلالات روانی می‌باشند؛ همچنین انجام مطالعات مشابه و در سطح وسیعتر توصیه می‌شود.
