نشریه دانشگاه

زمینه و هدف:فرایند انعقاد و لخته سازی در تصفیه آب از جایگاه ویژه ای برخوردار است. در حال حاضر از ماده منعقدکننده پلی‌آلومینیوم کلراید در تصفیه خانه آب کیان آباد استفاده می گردد. هدف از این پژوهش بررسی و مقایسه کارایی منعقد کننده پلی فریک سولفات(PFS) درمقایسه با پلی آلومینیوم کلراید(PAC) درحذف کدورت و کلیفرم در تصفیه آب اهواز می‌باشد.

روش کار: این تحقیق در مقیاس آزمایشگاهی و با استفاده از دستگاه جارتست در تصفیه خانه آب اهواز انجام شد.آزمایشات در محدوده کدورت NTU ۳۵  در تصفیه خانه آب اهواز انجام گرفت.پارامترهای مورد بررسی شامل غلظت ماده منعقدکننده ،pH، کدورت، کلیفرم کل، کلیفرم مدفوعی و باکتری‌های هتروتروف می باشد.

یافته‌ها: بهینه ترین شرایط کارایی پلی آلومینیوم کلراید ۸PH= ،سرعت اختلاط سریع معادل rpm ۱۲۰ و دوز بهینه ppm۵ می‌باشدکه در ۸PH= راندمان حدف کدورت برابر با ۱۴/۹۳ و در دوز  بهینه ppm ۵  راندمان حذف کدورت برابر با ۸۰/۹۳ درصد می‌باشد. بهینه ترین شرایط کارایی پلی فریک سولفات۸PH=، سرعت اختلاط سریع معادل rpm۱۲۰ و دوز بهینه ppm۸ می‌باشد که در ۸PH= راندمان حدف کدورت برابر با ۸۶/ ۹۴و در دوز  بهینه ppm۸ راندمان حذف کدورت برابر با ۸۶/۹۴ درصد می‌باشد. درشرایط بهینه عملکرد منعقد کننده پلی آلومینیوم کلراید در دوز ppm  ۵راندمان حذف باکتری‌های کلیفرم کل ،کلیفرم مدفوعی و باکتریهای هتروتروفیک، به ترتیب برابر است با ۱۲/۹۰%،۷۰/۸۳%، ۰۸/۸۴%. درشرایط بهینه عملکرد منعقد کننده پلی فریک سولفات در دوز ppm  ۸ راندمان حذف باکتریهای کلیفرم کل ،کلیفرم مدفوعی و باکتری‌های هتروتروفیک به ترتیب برابر است با ۴۸/۹۰%،۸۳/۸۴% و ۶۹/۸۴%.

نتیجه‌گیری: در پایان بین دو گروه PFS و PAC از نظر راندمان حذف کدورت تفاوت جزئی وجود دارد که این تفاوت از نظر آماری معنی‌دار نیست.