زهرا طیبی، راضیه لطفی، مهدی طیبی آراسته، سیامک امیری، مریم شیری،
دوره ۹، شماره ۳ - ( ۴-۱۳۹۹ )
چکیده
مقدمه: تجارب و مطالعات بسیاری در داخل و خارج از کشور حاکی از عدم برخورداری پرستاران تازه فارغ التحصیل از آمادگی لازم برای ورود به محیط کار می‌باشند و این موضوع با خطاها و آسیب‌هایی که ایجاد می‌کند، می‌تواند مشکلات فراوان و پیامدهای نامطلوبی برای بیماران به همراه داشته باشد. تاثیر بکارگیری پرستاران مجرب بالین تحت عنوان همکار آموزش بالینی به عنوان یکی از راهکارهای بهبود مهارت‌های بالینی دانشجویان پرستاری در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفت.
روش: مطالعه حاضر به روش اقدام پژوهی عملی و به صورت مقدماتی و تک مرحله ای انجام شد. کلیه دانشجویان پرستاری نیم سال آخر (۴۲ نفر) و ۲۰ نفر از پرستاران با تجربه بخش‌های عمومی مرکز آموزشی درمانی مدنی به عنوان همکار آموزش بالینی، نمونه‌های این پژوهش را تشکیل دادند. ارتباط روزانه و جلسات ماهانه برای برنامه ریزی و مدیریت از آبان ۱۳۹۴ تا تیر ۱۳۹۵ برگزار شد. بسیج امکانات برای اقدام عملی طرح صورت گرفت. پس از اجرای برنامه، داده‌ها در دو بخش کمی(برگزاری آزمون آسکی- رضایت سنجی از دانشجویان) و کیفی(تبیین تجارب دانشجویان و همکاران آموزش بالینی) جمع‌آوری شد. تحلیل داده‌های کیفی با نرم افزار MAXQDA انجام شد و داده‌های کمی با نرم افزار spss صورت گرفت.
یافته‌ها: ویژگی‌های معلم بالینی، ساختار بالینی، ارتباط دانشکده و بالین از طبقات ظهور یافته در بخش کیفی این مطالعه بود. در بخش آسکی، بیشترین امتیازها مربوط به ایستگاه درمان وریدی و احیای قلبی ریوی گزارش شد، به گونه ای که بیش از ۵۵ درصد دانشجویان در طیف عالی و خوب قرار گرفتند. کمترین نمرات در ایستگاه اخذ شرح حال و تشخیص پرستاری گزارش گردید.
نتیجه‌گیری: یافته‌های این مطالعه به عنوان مرحله مقدماتی یک مطالعه اقدام پژوهی، زمینه بسیار مناسبی برای برطرف نمودن مشکلات موجود و اصلاح فرایندهای حال حاضر فراهم می‌کند.
