احمد محمودی، مریم مشایخ، فاطمه زم، مهدی شاهنظری، جاوید پیمانی،
دوره ۱۲، شماره ۱ - ( ۸-۱۴۰۱ )
چکیده
زمینه و هدف: کودک آسیبدیده شنوایی اغلب مشکلات ارتباطی دارد و مشکلات ارتباطی خود میتواند به مسائل اجتماعی و رفتاری منجر شود. از این رو هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی بازی درمانی گروهی با رویکرد شناختی- رفتاری بر اضطراب و مهارتهای اجتماعی دانشآموزان ناشنوا است.
مواد و روشها: پژوهش حاضر از نوع نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون، پسآزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمام دانشآموزان پسر ناشنوای مقطع ابتدایی در سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ در استان البرز بود. تعداد دانشآموزان ۴۵ نفر بود که از این تعداد به روش نمونهگیری در دسترس تعداد ۳۰ دانشآموز انتخاب شد و به صورت تصادفی در گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. از مقیاسهای اضطراب کودکان اسپنس و پرسشنامه مهارتهای اجتماعی و رفتاری گرشام و الیوت برای جمعآوری دادهها استفاده شد.
یافته ها: نتایج نشان میدهد که میزان اضطراب کودکان ناشنوا در گروه آزمایش و پس از اجرای بازی درمانی گروهی با رویکرد شناختی- رفتاری در مقایسه با گروه کنترل کاهش یافته است (p<۰/۰۵). همچنین یافتههای پژوهش حاکی از آن است که مهارتهای اجتماعی کودکان ناشنوا در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل در پسآزمون افزایش معناداری در سطح ۰۵/۰ داشته است.
نتیجهگیری: با توجه به یافتههای این پژوهش، بازی درمانی گروهی با رویکرد شناختی- رفتاری، روشی موثر برای کاهش اضطراب و افزایش و تقویت مهارتهای اجتماعی دانشآموزان ناشنوا میباشد. ایجاد زمینههای لازم جهت برگزاری جلسات بازی درمانی گروهی در مدارس ویژه ناشنوایان ضروری به نظر میرسد.