ملیحه فرید، افسون تیزویر، زهرا فشی،
دوره ۶، شماره ۴ - ( ۸-۱۳۹۶ )
چکیده
زمینه و هدف: حاشیه نشینی در کلان شهرها یکی از معضلاتی است که کشورهای در حال توسعه با آن روبرو می باشند. کمبود دانش کافی درخصوص توزیع فاکتورهای خطر بیماری های غیرواگیر مانند تغذیه ناسالم و مشکلات روانی از مشخصات این مناطق می باشد. هدف از این مطالعه بررسی نیازهای سلامت ساکنین مناطق حاشیه نشین (ناپایدار) در زمینه مراقبت های سلامت روان و تغذیه و نیز دسترسی به مراقبت های اولیه سلامت (PHC) بود.
روش اجرا: گروه مورد مطالعه در این مطالعه مقطعی - توصیفی ۵۱۴ زن متاهل ساکن ۳ منطقه حاشیه نشین (ناپایدار) شهر کرج در سال ۱۳۹۳ بود. مطالعه به روش خوشه ای دو مرحله ای بوده و ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه ای محقق ساخته شامل سوالاتی در خصوص وضعیت سوشیودموگرافیک، دسترسی به مراقبت های اولیه سلامت (PHC) و نیز نیازهای درک شده افراد در زمینه تغذیه و سلامت روان بود.
یافته ها: ۴/۶۲% و ۴/۵۸% به ترتیب نیاز به مشاوره تغذیه و روانشناسی را احساس کرده بودند که تنها ۲/۲۶% و ۱/۲۴% از آنان مشاوره تغذیه و روانشناسی دریافت کرده بودند. بیش از ۴۰ درصد افراد با نیاز به مشاوره تنها به مراکز خصوصی مراجعه کرده بودند. بیش از ۶۰ درصد از آنان نیز نگرش مثبتی به توصیه های روانشناسان و کارشناسان تغذیه داشته و بیش از ۷۰ درصد از آنان نیازمند کسب اطلاعات بیشتر بودند.
نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که افراد در مناطق شهر کرج نیازمند اطلاعات بیشتر و دریافت مشاوره بیشتردر زمینه تغذیه و سلامت روان می باشند. با درنظر گرفتن نیازهای این افراد و نگرش مطلوب آنان به مراقبت های سلامت به نظر می رسد ایجاد ساختارهای لازم برای بهبود دسترسی این افراد به مراقبت های سلامت گام بزرگی در راستای ارتقای سلامت آنان و دستیابی به عدالت در سلامت خواهد بود.
