۸ نتیجه برای گودرزوند
۱ مهدی گودرزوند، ۲ سمیرا چوپانی، ۳ ناصر نقدی، ۴ زهره خدایی،
دوره ۱، شماره ۳ - ( ۴-۱۳۹۱ )
چکیده
زمینه و هدف: هیپوکمپ به عنوان بخشی از سیستم لیمبیک دارای نقش اساسی در شکل‌گیری چندین نوع حافظه از جمله حافظه فضایی می‌باشد. گزارش‌های متعددی از اختلالات شناختی و حافظه در بیماران مولتیپل اسکلروزیس (ام اس) و نقش‌های آنتی‌اکسیدانی و بازسازی عصبی ویتامین‌های E و D۳ منتشر شده است. هدف این مطالعه بررسی تأثیر تجویز توام ویتامین‌های E و D۳ بر یادگیری و حافظه فضایی در تشکیلات هیپوکمپ موش صحرایی به دنبال دمیلیناسیون ناشی از اتیدیوم بروماید می‌باشد.
مواد و روشها: موش‌های نر نژاد ویستار با تزریق داخل صفاقی کلرات هیدرات بیهوش شدند. سر حیوان در دستگاه استریوتاکسی ثابت گردید و ۳ میکرولیتر اتیدیوم بروماید در داخل ژیروس دندانه دار هیپوکمپ تزریق شد. آزمایش‌های رفتاری پس از تجویز توام داخل صفاقی ویتامین هایE ( mg/kg۱۰۰) و D۳ ( µg/kg۵) برای ۷ روز انجام شد. و از دستور‌العمل ۵ روزه ماز آبی موریس استفاده شد. بدین صورت که ۴ روز با سکوی پنهان برای ارزیابی یادگیری و حافظه فضایی و روز پنجم با سکوی آشکار برای ارزیابی هماهنگی حسی حرکتی.
یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد که تجویز توام ویتامین هایE و D۳ موجب کاهش معنادار مسافت طی شده برای رسیدن حیوان به سکو نسبت به گروه ضایعه شد درصورتی که شاخص‌های تاخیر زمانی برای یافتن سکو و سرعت شنای حیوان نسبت به گروه ضایعه اختلاف معناداری را نشان نداد.
نتیجه‌گیری: بنابراین تجویز ویتامین‌ها احتمالاَ از طریق حفاظت عصبی موجب افزایش اندکی در یادگیری و حافظه فضایی می گردد.
۱ مهدی گودرزوند، ۲ کامبیز رهام‌پور، ۳ پگاه عزیزی، ۴ محمدامین شرافت، ۵ اشرف نظری‌برون، ۶ عباس حق‌پرست، ۷ سارا طاهری،
دوره ۳، شماره ۲ - ( ۲-۱۳۹۳ )
چکیده
مقدمه و هدف: دمیلیناسیون مهم ترین عارضه بیماری ام اس است که طی آن لایه میلین اطراف فیبرهای عصبی و هسته‌های مغزی دچار آپوپتوز یا مرگ سلولی می‌شوند. هسته آکومبنس یکی از هسته‌های ناحیه استریاتوم است که در پاسخ پاداشی مغز موثر است. رویکردی که اخیرا به آن توجه زیادی شده است سلول درمانی با استفاده از سلول‌های بنیادی است. بنابراین هدف این مطالعه بررسی پاسخ پاداشی هسته آکومبنس به دنبال تزریق سلول های مزانکیمال بنیادی در دمیلیناسیون ناشی از اتیدیوم بروماید در موش‌های صحرایی نر بود. مواد و روش ها: موش‌های صحرایی نر نژاد ویستار به وزن ۲۵۰-۳۰۰ گرم در روز جراحی تحت بیهوشی قرار گرفته، سپس ۵/۲ میکرولیتر اتیدیوم بروماید (EB)۰,۰۱ درصد تزریق شد. همچنین از آنجا که نیاز به تزریق سلول‌های بنیادی در بطن مغز خواهد بود، همزمان یک کانول در محل مختصات بطن قرار داده شد تا دیگر نیاز به بیهوشی مجدد نباشد. حیواناتی که در گروه‌های کنترل، آسیب، شاهد جراحی (Sham) و درمان قرار گرفته‌اند تا سه روز در شرایط پس از جراحی در اتاق حیوانات بصورت تمیز نگهداری شدند. سپس وارد اتاق استریل برای پیوند سلول بنیادی مزانشیمال (۱۰۰۰۰۰*۵) شدند. در روزهای صفر، ۱۴ و ۲۸ پس از جراحی در گروه‌های مورد آزمایش تست رفتاری ترجیح مکان شرطی (CPP Conditioned Place Preference) انجام شد. جهت ارزیابی پاسخ پاداشی حیوانات از تزریق زیرجلدی مرفین استفاده گردید. نتایج: یافته‌های این پژوهش نشان داد که پاسخ شرطی شده حیوانات در تست رفتاری CPP در گروه‌هایی که سلول بنیادی را ۱۴ و ۲۸ روز قبل دریافت کرده‌اند در مقایسه با آسیب (گروه دریافت کننده EB) به طور معناداری افزایش یافت. نتیجه گیری: بنابراین استفاده از سلول‌های بنیادی به عنوان یک عامل موثر در روند بازسازی سیستم عصبی و بهبود پاسخ پاداشی، بایستی مورد توجه و مطالعه بیشتری قرارگیرد.
ملیحه فرید، کوروش کبیر، مرجان حاج فیروزآبادی، مهدی گودرزوند، احسان زحمتکش،
دوره ۷، شماره ۲ - ( ۳-۱۳۹۷ )
چکیده
مقدمه: به دست آوردن نقطه نظرات بیماران و بررسی تجارب آنها به عنوان منبع معتبر و مهمی در ارزیابی کیفیت خدمات سلامت محسوب می‌شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین تجارب بیماران بستری در بیمارستان‌های دولتی استان البرز انجام شده است.
مواد و روشها: در این مطالعه مقطعی – توصیفی ۹۵۵ فرد ترخیص شده از ۹ بیمارستان دولتی استان البرز در سال ۱۳۹۱ به روش تصادفی طبقه ای انتخاب و در مطالعه مشارکت نمودند. جهت بررسی تجارب بیماران از اقامت بیمارستانی از پرسشنامه محقق ساخته ای که روایی و پایایی آن تائید شده است، استفاده گردید. داده‌ها با استفاده از ویرایش شانزدهم نرم افزار spss موردتجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها: بیش از نیمی از شرکت کنندگان( %۴/۵۶ ) مونث بودند. ۳/۳۴ درصد افراد شرکت کننده (بیشترین فراوانی) مربوط به گروه سنی ۲۰ تا ۳۰ سال بود. نظم کامل در زمان پذیرش توسط۴/۴۵% افراد بستری شده به صورت اورژانس و نیز ۵/۴۲% موارد بستری شده به صورت غیر اورژانسی ذکر شده بود. به طور کلی ۴/۷۹% شرکت کنندگان مراقبت انجام شده در دوران بستری را خوب (و بالاتر) ارزیابی کردند و ۹/۳۵% بیماران اظهار کردند که حتماً بیمارستان مورد نظر را برای بستری به دیگران توصیه می‌کنند.
بحث و نتیجه‌گیری: نتایج این طرح نشاندهنده لزوم طراحی و اجرای برنامه هایی برای بهبود تجارب بیماران بخصوص در حیطه‌های پذیرش، محیط و امکانات، ارتباط با پزشک و پرستار، توجه و احترام و نیز برنامه ریزی ترخیص بیمار از طریق آموزش و توانمندسازی پرسنل و نیز بهبود زیر ساخت‌های موجود در بیمارستان‌ها می‌باشد.
مهدی گودرزوند، زهرا عطائی،
دوره ۷، شماره ۳ - ( ۵-۱۳۹۷ )
چکیده
گسترش روزافزون فن آوری نانو در دهه‌های اخیر و پیدایش کاربردهای بیشتر در حوزه‌های جدید تری از علوم، حکایت از اهمیت فوق العاده این علم دارد. بخش مهمی از فن آوری نانو به علوم داروئی و طراحی و ساخت سامانه‌های دارورسانی نانو مربوط می‌شود که موضوع این مقاله مروری است.
در این مقاله ابتدا به ذکر کلیاتی در باره فن آوری دارویی نانو، تاریخچه، کاربرد و تقسیم بندی انواع نانو سامانه‌های دارویی پرداخته می‌شود. در ادامه به طراحی Abraxane که نانو دارویی از نوع نانو ذره باند شده به پروتئین می‌باشد، می‌پردازیم. لیپوزوم‌ها که یکی از بهترین نانو حامل‌های داروئی است که دارای یک چهارچوب معین جهت هدفمند سازی سیستم‌های داروئی به طور خودبخودی می‌باشد، به طور مفصل مورد بررسی قرار گرفته و سپس دو نمونه از این داروها، از جهت نحوه طراحی دارو، با تاکید بر موانع فیزیولوژیک و راهکارهای عملی غلبه بر آنها از طریق فرمولاسیون، مورد بحث و بررسی قرار می‌گیرد. هدفمند سازی خود بخودی در لیپوزوم‌ها، از سه طریق استفاده از پدیده افزایش نفوذپذیری و احتباس، به دام افتادن توسط سیستم فاگوسیتی تک هسته‌ای یا MPS و پگیله کردن لیپوزوم‌ها یا به عبارتی پوشش دادن سطح لیپوزوم‌ها توسط پلی اتیلن گلیکول، انجام می‌گردد.
به طور کلی سیستم‌های لیپوزومی با حفظ تاثیر دارو همراه با کاهش عوارض و سمیت دارو به خصوص در مورد داروهای ضد سرطان، مورد توجه قرار گرفته اند. تجمع دارو در بافت هدف که ورود دارو به سایر بافت‌ها را کاهش می د‌هد، دلیل اصلی کاهش عوارض جانبی در این داروها می‌باشد. با توجه به عوارض شدید و گسترده داروهای ضد سرطانی معمول، اگر چه لیپوزوم‌ها در بیماری‌های مختلف مانند بیماری‌های عفونی، هپاتیت، بیماری‌های قلبی- عروقی، بیماری‌های التهابی و سیستم ایمنی، غدد و سایر بیماری‌ها کاربرد دارند، اما قسمت عمده ای از لیپوزوم‌های در حال بررسی، مربوط به بیماری سرطان می‌باشد.
مطالعات آینده می‌تواند در جهت ایجاد یک چهارچوب برای هدفمندسازی فعال لیپوزوم‌ها و نیز تلاش برای فرمولاسیون‌های موثر جهت کاربردهای چالش برانگیزی مانند دارورسانی به سیستم اعصاب مرکزی، واکسن‌های DNA و انتقال ژن باشد.
نیلوفر امیرزاده دانا، کیومرث پوررستمی، مرتضی حیدری، ملیحه فرید، مهدی گودرزوند،
دوره ۱۰، شماره ۴ - ( پاییز ۱۴۰۰ )
چکیده
زمینه و هدف: تشنج تب دار از بیماری‌های شایع در اطفال است. تاکنون عوامل مختلفی به عنوان پاتوژنز این بیماری مطرح شده اما همچنان علت آن ناشناخته است. مطالعات اخیر ارتباطی بین استرس اکسیداتیو و تشنج ناشی از تب بیان کرده اند. این مطالعه به منظور بررسی ارتباط بین سطح سرمی مالون دی آلدهید (MDA) به عنوان شاخص اکسیدانی و سطح سرمی سوپر اکسید دسموتاز (SOD) به عنوان شاخص آنتی اکسیدانی با تشنج ناشی از تب طراحی شده است.
مواد و روشها : در این مطالعه مورد – شاهدی دو گروه شامل ۴۶ فرد مبتلا به تشنج ناشی از تب و ۴۴ فرد سالم مورد مطالعه قرار گرفتند. افراد مبتلا پیش از این سابقه تشنج ناشی از تب، تشنج بدون تب، صرع و یا هرگونه اختلالات زمینه ای عصبی و متابولیک نداشتند. بدین ترتیب سطح سرمی آنزیم مالون دی آلدهید و آنزیم سوپر اکسید دسموتاز این دو گروه به طور جداگانه تا ۸ ساعت پس از بروز تشنج مورد بررسی قرار گرفت.
یافته‌ها : یافته‌های این مطالعه از افزایش معنی دار آنزیم مالون دی آلدهید در مقایسه با افراد سالم می‌دهد. همچنین سنجش آنزیم سوپر اکسید دسموتاز نشان از افزایش معنی دار نسبت به گروه سالم داشت.
نتیجه گیری: در تشنجات تب دار ساده و کمپلکس، MDA سرمی افزایش می‌یابد، همچنین شاهد افزایش SOD سرمی و احتمالا پاسخ جبرانی به افزایش اکسیدان‌ها با مکانیسمی دفاعی، جهت جلوگیری از استرس اکسیداتیو در بیماران بوده ایم.
الهه غلامی رودمعجنی، مهدی گودرزوند، نسیم حیاتی رودباری، کاظم پریور،
دوره ۱۱، شماره ۳ - ( تابستان ۱۴۰۱ )
چکیده
زمینه و هدف: مواجهه با لیپوپلی ساکاریدهای باکتریایی در دوران جنینی، منجر به آسیب مغزی و گنادی می‌شود. هدف این مطالعه، بررسی اثر محافظتی آستاگزانتین بر اثرات نامطلوب لیپوپلی ساکاریدهای باکتریایی اعمال شده در دوران جنینی بر روی رفتارهای مادرانه، وزن، قد و تغییرات نورونی هیپوتالاموس در زاده های نر بالغ موش های نژاد NMRI می‌باشد.
مواد و روشها: موش های ماده باردار به ۴ گروه تقسیم شدند. ۱) مادران کنترل: فقط آب مقطر را در روز ۱۱ بارداری به صورت گاواژ دریافت کردند. ۲) مادران حامله دریافت کننده LPS: در روز ۱۱ بارداری LPS با دوز g/kgµ ۲۰ به صورت زیر جلدی دریافت کردند. ۳) مادران حامله دریافت کننده AST: در روزهای ۱۱، ۱۲، ۱۳ بارداری آستاگزانتین را با دوز mg/kg ۵ به صورت گاواژ دریافت کردند. ۴) مادران حامله دریافت کننده LPS +AST: در روزهای ۱۱، ۱۲، ۱۳ بارداری آستاگزانتین را با دوز mg/kg ۵ به صورت گاواژ دریافت کردند. همچنین در روز ۱۱ حاملگی، LPS را با دوز فوق، ۱ ساعت و نیم بعد از گاواژ آستاگزانتین دریافت کردند. سپس بعد از به دنیا آمدن فرزندان، رفتار مادرانه برای ۳ روز و قد، وزن اندازه گیری شد. علاوه بر این، پس از روز ۶۰، هیپوتالاموس فرزندان جهت مطالعه تغییرات نورونی بررسی شد.
یافته ها: آستاگزانتین موجب بهبود معنی دار رفتارهای مادرانه نشد و بر قد و وزن فرزندان نیز اثری نداشت در صورتی که موجب افزایش تعداد نورون های هیپوتالاموس در فرزندان گردید.
نتیجه گیری: آستاگزانتین دارای اثرات محافظت عصبی می‌باشد که احتمالا از طریق خاصیت آنتی اکسیدانی عمل می‌نماید.
بهاره توکلی فر، مرجان حسینی، هادی گودرزوند، سمیرا چوپانی، مهدی گودرزوند،
دوره ۱۳، شماره ۳ - ( تابستان ۱۴۰۳ )
چکیده
مقدمه: آلزایمر بیماری ای پیشرونده و همراه با از دست دادن خفیف حافظه است که به مرور منجر به از دست دادن توانایی انجام مکالمه و واکنش به محیط می شود. علیرغم نقش اثبات شده داروهای مورد استفاده علیه مسببین آشکار بیماری آلزایمر، همچنان دستیابی به درمانی موثر و مانا برای درمان بیماری آلزایمر ناممکن به نظر می رسد. بنابراین، بررسی زوایای مختلف سیگنالینگ سیستم گابا می تواند به عنوان یک هدف امیدوارکننده برای توسعه داروهای ضد آلزایمر معرفی گردد.
مواد و روش ها: برای القای مدل حیوانی آلزایمر، بتا - آمیلوئید به میزان µg/µl ۵ به صورت دو طرفه در ژیروس دندانه ای هیپوکامپ موش های نر نژاد ویستار تزریق شد، سپس با تزریق دو طرفه آگونیست (موسیمول) و آنتاگونیست گیرنده گابا-A (بیکوکولین) با دوز ng/µl/side ۱۰۰ به مدت ۴ روز در هر سمت هیپوکامپ درمان شدند. جهت بررسی حافظه فضایی حیوانات از پارامترهایی مانند مسافت طی شده توسط حیوانات، زمان رسیدن به سکوی پنهان و سرعت شنای حیوانات در تست آبی موریس استفاده گردید.
یافته ها: میزان مسافت طی شده و مدت زمان رسیدن به سکوی پنهان در تست آبی موریس به دنبال تزریق توکسین بتا آمیلوئید افزایش یافت و موسیمول میزان این اختلال حافظه را تشدید کرد. تزریق بیکوکولین نتوانست به شکل معنی داری تغییری در حافظه فضایی حیوانات ایجاد کند.
نتیجه گیری: نتایج این مطالعه حاکی از اثر مخرب توکسین بتا آمیلوئید بر حافظه فضایی و همچنین نقش مخرب موسیمول، آگونیست گابا-A، در بازیابی و تثبیت حافظه دارد
بهاره توکلی فر، آسیه حسینی، حسن فلاح حسینی، مهدی محمدی، مهدی گودرزوند،
دوره ۱۳، شماره ۴ - ( پاییز ۱۴۰۳ )
چکیده
زمینه و هدف: دیابت ملیتوس یک بیماری متابولیک با علل وابسته به کمبود یا اختلال عملکرد انسولین است. هدف این پژوهش بررسی اثر ضد دیابتی مخلوط عصاره گیاهان شنبلیله، قره قاط، خارمریم، گزنه، بادرنجبویه و هندوانه ابوجهل در مدل حیوانی موش صحرایی دیابتی و ارزیابی عوارض احتمالی کبدی ناشی از این عصاره است.
روش کار: در این مطالعه تجربی تعداد ۳۰ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با تجویز آلوکسان mg/kg ۶۰ به صورت داخل صفاقی دیابتی شدند. بعد از یک هفته، موش های دیابتی به طور تصادفی به پنج گروه شش تایی تقسیم شدند. گروه کنترل منفی تحت گاواژ با آب مقطر، گروه کنترل مثبت تحت گاواژ با متفورمین mg/kg ۱۰۰ و سه گروه دیگر تحت گاواژ با مخلوط عصاره گیاهی (mg/kg ۶۰۰، ۳۰۰ و ۱۵۰) در هر روز قرار گرفتند. بعد از دوره تیمار (۳۰ روز) نمونه خون از دم هر موش صحرایی برای بررسی FBS و قند دوساعته (۲hpp) و بیومارکرهای کبدی گرفته شد. در مرحله بعد موش ها با کتامین و زایلازین بیهوش و بافت کبد با رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین توسط میکروسکوپ نوری مورد بررسی هیستوپاتولوژی قرار گرفت.
یافته ها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد عصاره در دوزهای mg/kg ۶۰۰ و ۳۰۰، سطح FBS و۲hpp را به طور معناداری کاهش داد. همچنین عصاره در دوز mg/kg ۶۰۰ موجب افزایش معنی دار آنزیم های کبدی شد و به نسج کبد آسیب وارد کرد.
نتیجه گیری: مخلوط عصاره گیاهی در دوز mg/kg ۳۰۰ دارای اثر ضد دیابتی بوده و اثرات سمی روی کبد ندارد.
