مقدمه: شیوع اختلالات روانی و بار بیماری ناشی از آن در دنیا به عنوان یکی از چالشهای نظام سلامت مطرح است و ارائه خدمت به افراد دچار اختلالات روانی نیازمند نیروی انسانی کافی و مناسب است. انگ اختلالات روانی علاوه بر تأثیر جدی بر بیماران و خانواده‌های آنان مانعی برای ارائه خدمات به بیماران محسوب می‌شود و از این رو ارایه دهندگان خدمات سلامت لازم است علاوه بر دانش و مهارت، نگرش مناسبی نیز در مورد اختلالات روانی داشته باشند. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر گذراندن دروس پرستاری مرتبط با اختلالات روانی بر تغییر نگرش دانشجویان پرستاری نسبت به انگ اختلالات روانی دردانشگاه علوم پزشکی البرز انجام شد.
روش‌ها: مطالعه به صورت شبه تجربی با طرح قبل و بعد انجام شد. تعداد ۱۹۷ نفر دانشجوی پرستاری که یکی از دروس مرتبط با بهداشت روان را داشتند وارد مطالعه شدند و قبل از شروع ترم و مجدداً پس از پایان برنامه درسی از نظر انگ اختلالات روانی مورد بررسی قرار گرفتند. برای سنجش انگ از پرسشنامه ویرایش شده فارسی (OMSHC) استفاده شد. برای تحلیل داده‌ها از تحلیل واریانس یکطرفه، همبستگی پیرسون، آزمون تی جفتی استفاده شد.
نتایج: گذراندن هیچ یک از دروس مورد مطالعه، نگرش دانشجویان پرستاری شرکت کننده را به صورت معنی‌داری بهبود نداد. نمره نگرش دانشجویان بر حسب جنسیت(۰۳۵/۰> p) و نیز وضعیت تاهل دانشجویان (۰۰۶/۰> p) تفاوت مشاهده شد. همچنین بین سن و نمره نگرش یک رابطه خطی معکوس و ضعیف(۲۲/۰- , r =۰۰۳/۰> p) وجود داشت.
نتیجه‌گیری: گذراندن دروس بهداشت روان به صورت فعلی نمی تواند نگرش دانشجویان پرستاری نسبت به بیماران اختلالات روانی را بهبود دهد و لازم است تغییرات لازم در طراحی دروس و نحوه ارایه آن برای حصول نتایج مطلوبتردر نظر گرفته شود.
