زمینه و هدف: تنگی ورید اجوف فوقانی (SVC) در بیماران تحت همودیالیز با کاتتر کاف دار، یک علت مهم موربیدیتی و مورتالیتی می باشد. این مطالعه در بخش همودیالیز بیمارستان شریعتی در شهر تهران جهت بررسی ریسک فاکتورهای تنگی SVC انجام گردید.
مواد و روش ها: تنگی SVC از طریق کاهش بیش از ۵۰% در قطر ورید و از طریق CT آنژیوگرافی، تشخیص داده شد. مشخصات دموگرافیک بیماران و همچنین محل تعبیه کاتتر کاف دار، طول مدت حضور کاتتر در ورید و سابقه قبلی کاتتریزاسیون نیز مورد مطالعه قرار گرفت.
یافته ها: این مطالعه مقطعی بر روی ۴۰ بیمار انجام شد. تنگی SVC در ۳ بیمار (۵/۷ %) تشخیص داده شد. یک بیمار علامت دار بود و با ادم صورت و گردن مراجعه کرده بود. گرچه هر سه بیمار دچار تنگی، مؤنث بودند ولی ارتباط معنی داری بین جنسیت و تنگی SVC وجود نداشت. دو بیمار از ۳ بیمار مبتلا به تنگی SVC، سابقه ابتلا به دیابت داشتند ولی ارتباط معنی داری بین دیابت ملیتوس(DM) و تنگی SVC نیز یافت نشد. در بیماران دارای کاتتر ورید ساب کلاوین ، نسبت به بیماران با کاتتر ورید ژوگولار، تنگی SVC شایعتر بود(۰/۰۲p=) . در این مطالعه بین طول مدت حضور کاتتر در ورید و تنگی SVC نیز ارتباط معنی دار گزارش گردید(۰/۰۲p=) .
نتیجه گیری: درتمام بیماران تحت همودیالیز از طریق کاتتر کاف دار بایستی تشخیص تنگی SVC را در نظر داشت. توصیه می گردد از کاتتریزاسیون ورید ساب کلاوین خودداری گردد و حتی الامکان حضور کاتتر در ورید کوتاهتر باشد.
