زهره میرکازهی ریگی، سعیده دادپیشه، آمنه علوی، فیروزه شیخی، پریا بامنی مقدم،
دوره ۱۰، شماره ۲ - ( بهار ۱۴۰۰ )
چکیده
مقدمه: پارگی رحم هنگام بارداری یک عارضه کشنده بوده که با عوارض شدیدی همراه است. شیوع پارگی رحم هنگام بارداری در افرادی که اسکار رحمی نداشتهاند و به خصوص در افراد نولی پار و بدون عامل خطر بسیار نادر است. از جمله عوامل خطر پارگی رحمی در خانمهای بدون سابقه اسکار میتوان به مانورهای مامایی، پاریته بالا، چندقلویی، داروهای یوتروتونیک و تروما نام برد.
معرفی بیمار: بیمار خانم ۲۳ ساله، گراوید اول، حاملگی ترم، با شکایت انقباضات رحمی به بخش زایمان مراجعه مینماید. در معاینه اولیه: دیلاتاسیون cm۵-۴، افاسمان:۵۰%، جایگاه ۲- ، FHR:۱۴۵ میباشد. در دیلاتاسیون و افاسمان کامل، به علت خستگی و عدم همکاری مادر در مرحله دوم زایمان، فشار بر روی فوندوس رحمی انجام گردید. بعد از پنج دقیقه، نوزاد آغشته به خون با آپگار پایین (۴/۳) و وزن ۳۵۰۰گرم به دنیا آمد. بعد از زایمان، جفت و ضمائم کامل خارج گردید. خونریزی بعد از زایمان شدید بوده که سرویکس چک گردید و سالم بوده است. عوامل یوتروتونیک جهت کنترل خونریزی تجویز گردید که مؤثر نبوده، ماساژ رحمی دو دستی داده شد. بیمارآژیته بوده از درد تیز و برنده در ناحیه شکم شکایت دارد. کوراژ گردید و در کوراژ بقایای رحمی نداشته ولی مشکوک به پارگی رحم بوده است. بیمار به اتاق عمل منتقل گردید. در لاپراتومی پارگی رحم در محل فوندوس و تنه رحم مشهود بود که ترمیم رحم توسط متخصص زنان صورت گرفته شد و بیمار ۷۲ ساعت بعد از عمل جراحی با حال عمومی خوب از بیمارستان مرخص گردید.
نتیجهگیری: در برخی از در بیماران با فشار فوندال همراه با عوارض مادری و نوزادی مانند آپگار پایین، پارگیهای درجه بالا، پارگی رحم و پارگی دهانه رحم بوده است. اگر چه گاهی فشار فوندال ممکن است به مادر در تولد سریع نوزاد کمک کند اما با توجه به عوارض بالای آن توصیه به عدم بکارگیری آن میشود.
