منا مشیری، منیژه فقیه، فاطمه احمد زاده، سعید عابدیان کناری،
دوره ۱۲، شماره ۴ - ( پاییز ۱۴۰۲ )
چکیده
مقدمه: Inflammatory bowel disease; IBD ،یک بیماری چندین عاملی است که شامل دو بیماری کرون و کولیت اولسراتیو می باشد. کولیت اولسراتیو یک بیماری التهابی و عودکننده دستگاه گوارش است که منشاء آن ناشناخته می‌باشد. در این مطالعه برای ایجاد مدل آزمایشگاهی کولیت اولسراتیو از اسید استیک ۴ درصد (در حجم های مختلف) استفاده شد و پاسخ ایمونولوژیک آن بر شدت علایم بالینی در گروه های موشی نژاد BALB/c مورد ارزیابی قرار گرفت.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، چهار گروه موش آزمایشگاهی نژاد BALB/c در نظر گرفته شد. به موش های گروه کنترل، ۱۰۰ میکرولیتر نرمال سالین و به هر یک از گروه های مورد مطالعه، به ترتیب ۶۰ ،۸۰ و ۱۰۰ میکرولیتر اسید استیک ۴ درصد بصورت اینترارکتال تزریق شد. سه روز پس از تزریق و بعد از القای کولیت اولسراتیو، موش ها آسان‌کشی شده و مورد بررسی های ماکروسکوپی و میکروسکوپی قرار گرفتند. ارزیابی سایتوکاین های التهابی و ضدالتهابی (IFNγ و IL-۱۰)، در مایع رویی سلول های طحال بدست آمده از گروه های مورد مطالعه، بوسیله الایزای ساندویچ انجام گرفت.
یافته ها: در بررسی های میکروسکوپی و بافت شناسی، ارتشاح لنفوسیتی معنی داری در گروه های موشی تزریق شده با هر یک از دوزهای ۶۰، ۸۰ و ۱۰۰ میکرولیتر اسید استیک نسبت به گروه کنترل مشاهده شد که در این بین ، استفاده از دوز ۱۰۰ میکرولیتر اسید استیک منجر به القای کولیت با علایم حاد و بدون مرگ و میر در موش‌ها شد. همچنین ارزیابی سایتوکاین ها بعد از القای کولیت اولسراتیو نشان دهنده افزایش و کاهش معنی داری، به ترتیب در سطوح IFNγ و IL-۱۰ در گروه دریافت کننده اسید استیک با دوز ۱۰۰، در مقایسه با گروه کنترل و سایر گروه ها بود.
نتیجه‌گیری: به نظر می رسد استفاده از غلظت ۱۰۰ میکرولیتر اسید استیک ۴ درصد با پروتکل ارائه شده میتواند به عنوان یک دوز بهینه سبب القای کولیت حاد تجربی در موش های BALB/c ماده شود.
