۲ نتیجه برای حقپرست
۱ شاهرخ یوسفزاده چابک، ۲ حسان کاظمنژاد، ۳ محمد صفایی، ۴ حمید بهزادنیا، ۵ مریم حقپرست، ۶ زهرا محتشمامیری، ۷ علی داوودیکیاکلایه، ۸ لیلا کوچکینژاد ارمساداتی،
دوره ۱، شماره ۴ - ( ۷-۱۳۹۱ )
چکیده
مقدمه: آسیبهای تروماتیک مغزی یکی از شایعترین علل شناخته شده تشنج بوده و حدود ۱۰% بیماران با ترومای شدید و متوسط سر دچار تشنج میشوند. فنیتوئین یک داروی ضد تشنج است که به طور گسترده برای پیشگیری از تشنج در بیماران ترومایی تجویز میگردد. این دارو حتی در غلظتهای درمانی نیز دارای فارموکینیتیک غیرخطی بوده و تجویز آن نیازمند پایش مداوم سطح پلاسمایی دارو و تنظیم دوز است. هدف: هدف از این مطالعه بررسی تغییرات سطح سرمی فنیتویین در بیماران ترومایی سر بستری درمرکز آموزشی درمانی پورسینای رشت، به منظور تعیین دقیقتر دوز مصرفی دارو جهت رسیدن به سطح پروفیلاکتیک میباشد. مواد و روشها: طی یک مطالعه توصیفی- مقطعی ۹۰ بیمار بستری در بخش ترومای بیمارستان پورسینا مورد بررسی قرار گرفتند. سطح سرمی فنیتوئین در روزهای اول، سوم و هفتم پس از بستری با استفاده از کیتهای RAN DOX اندازهگیری و سپس نتایج با استفاده از نرمافزار SPSSنسخه ۱۶ بر اساس روش Repeated ANOVA (آنالیز واریانس با اندازههای تکراری) و Chi square test مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. نتایج: از میان ۹۰ بیمار بررسی شده، ۷۹ بیمار مرد (۷/۸۷%) و ۱۱ بیمار زن (۳/۱۲%) بودند. میانگین سنی مردان ۶/۱۵±۳/۳۶ و میانگین سنی زنان ۱۶±۷/۴۱ بود. تغییرات سطح سرمی فنیتوئین در روز اول، سوم و هفتم به ترتیب ۴۹/۴±۳/۷، ۳±۸/۱۴ و ۲/۴±۹/۲۱ یک سیر صعودی داشته و از لحاظ آماری معنادار بوده است (۰۱/۰>p). ولی میزان فنیتوئین به تفکیک جنس در زمانهای مورد بررسی دارای تغییرات یکسان بوده و مقادیر آن از لحاظ آماری معنادار نبوده است. اما روند تغییرات فنیتوئین برحسب گروه های سنی یکسان نبوده و توزیع فراوانی سطح آن در زمانهای مورد بررسی (روز اول، روز سوم و روز هفتم) از لحاظ آماری معنادار بوده است (۰۵/۰>p). سطح سرمی فنیتوئین در ۲۴ ساعت اول در ۶/۷۵% بیماران به سطح درمانی نرسید. میانگین سطح سرمی فنیتوئین در روز سوم در سطح درمانی بود و تنها در ۵% از بیماران سطح سرمی فنیتوئین به سطح درمانی نرسید (۰۵/۰ ≤p). میانگین سطح سرمی فنیتوئین در روز هفتم در بیش از نیمی از بیماران mg/dl ۳۰-۲۰ بوده و در این مرحله از اندازهگیری، کلیه بیماران به سطح درمانی رسیدند (۰۵/۰ ≤p). نتیجهگیری: استفاده از فنیتوئین به دلیل دامنه محدود درمانی این دارو و فارماکوکینیتیک خطی آن نیازمند مونیتورینگ دقیق میباشد زیرا نوسانات غلظت دارو میتواند منجر به ایجاد مسمومیت یا فقدان اثربخشی دارو گردد و باید دقت بیشتری در تجویز این دارو با توجه به جنس، سن و مقدار دوز مورد نیاز صورت گیرد.
۱ مهدی گودرزوند، ۲ کامبیز رهامپور، ۳ پگاه عزیزی، ۴ محمدامین شرافت، ۵ اشرف نظریبرون، ۶ عباس حقپرست، ۷ سارا طاهری،
دوره ۳، شماره ۲ - ( ۲-۱۳۹۳ )
چکیده
مقدمه و هدف: دمیلیناسیون مهم ترین عارضه بیماری ام اس است که طی آن لایه میلین اطراف فیبرهای عصبی و هستههای مغزی دچار آپوپتوز یا مرگ سلولی میشوند. هسته آکومبنس یکی از هستههای ناحیه استریاتوم است که در پاسخ پاداشی مغز موثر است. رویکردی که اخیرا به آن توجه زیادی شده است سلول درمانی با استفاده از سلولهای بنیادی است. بنابراین هدف این مطالعه بررسی پاسخ پاداشی هسته آکومبنس به دنبال تزریق سلول های مزانکیمال بنیادی در دمیلیناسیون ناشی از اتیدیوم بروماید در موشهای صحرایی نر بود. مواد و روش ها: موشهای صحرایی نر نژاد ویستار به وزن ۲۵۰-۳۰۰ گرم در روز جراحی تحت بیهوشی قرار گرفته، سپس ۵/۲ میکرولیتر اتیدیوم بروماید (EB)۰,۰۱ درصد تزریق شد. همچنین از آنجا که نیاز به تزریق سلولهای بنیادی در بطن مغز خواهد بود، همزمان یک کانول در محل مختصات بطن قرار داده شد تا دیگر نیاز به بیهوشی مجدد نباشد. حیواناتی که در گروههای کنترل، آسیب، شاهد جراحی (Sham) و درمان قرار گرفتهاند تا سه روز در شرایط پس از جراحی در اتاق حیوانات بصورت تمیز نگهداری شدند. سپس وارد اتاق استریل برای پیوند سلول بنیادی مزانشیمال (۱۰۰۰۰۰*۵) شدند. در روزهای صفر، ۱۴ و ۲۸ پس از جراحی در گروههای مورد آزمایش تست رفتاری ترجیح مکان شرطی (CPP Conditioned Place Preference) انجام شد. جهت ارزیابی پاسخ پاداشی حیوانات از تزریق زیرجلدی مرفین استفاده گردید. نتایج: یافتههای این پژوهش نشان داد که پاسخ شرطی شده حیوانات در تست رفتاری CPP در گروههایی که سلول بنیادی را ۱۴ و ۲۸ روز قبل دریافت کردهاند در مقایسه با آسیب (گروه دریافت کننده EB) به طور معناداری افزایش یافت. نتیجه گیری: بنابراین استفاده از سلولهای بنیادی به عنوان یک عامل موثر در روند بازسازی سیستم عصبی و بهبود پاسخ پاداشی، بایستی مورد توجه و مطالعه بیشتری قرارگیرد.