جستجو در مقالات منتشر شده


۲ نتیجه برای حسین‌زاده

احمدرضا طاهری، ناصر رحمان پناه، مهدی عقیلی، داریوش ناظمی سلمان، زهرا حسین‌زاده،
دوره ۵، شماره ۳ - ( ۵-۱۳۹۵ )
چکیده

مقدمه: چندین روش برای درمان اسکارهای کلوئیدی توصیف شده است که در هیچیک از آنها موفقیت درمانی ۱۰۰% نبوده است. رادیوتراپی در میزان بروز عود، بیشترین تاثیر را دارد. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر براکی‌تراپی با دوز بالا توام با جراحی و ارزیابی میزان رضایتمندی بیماران انجام شد.

مواد و روشها: در این مطالعه گذشته نگر، ۵ بیمار با ۱۰ ضایعه کلوئیدی درمان شده با اکسیزیون جراحی و دوز بالای براکی‌تراپی تحت بررسی قرار گرفتند. براکی‌تراپی با دوز توتال ۱۲ گری در ۳ جلسه انجام شد.       

یافته ها: میانه سایز اولیه ضایعات قبل از براکی‌تراپی ۴۸/۱۵۳ میلیمترمربع بود. میزان بهبود اسکار با نمره دهی POSAS توسط مشاهده گر ۲/۳±۱/۱۷(۳۲-۱۱)و با نمره دهی POSAS توسط بیماران ۵/۱۱±۸/۲۰(۵۱-۵) بود. میانگین مدت عود ۹/۰ ± ۳/۲۶ ماه بود. میزان عود در ۲ ضایعه کلوئیدی (۲۰%) بود. به جز یک بیمار در هیچیک از بیماران عارضه‌ای گزارش نشد.       

نتیجه‌گیری: بنظر می‌رسد، اکسیزیون کلوئید توام با براکی‌تراپی با دوز بالا در درمان کلوئید درمانی موثر است و منجر به نتایج خوب زیبایی و بهبود علائم می‌شود.   


ساره آقاجان‌پور، نوید نیشابوری ‌نژاد، محمدرضا رویینی، یلدا حسین‌زاده اردکانی،
دوره ۱۰، شماره ۴ - ( پاییز ۱۴۰۰ )
چکیده

زمینه و هدف: با وجود مصرف گسترده پیش‌داروی کلوپیدوگرل در طیف وسیعی از بیماران، محققان دریافتند که این دارو با دوز معمول در سه تا چهل درصد افراد مصرف کننده، اثرات آنتی پلاکتی کافی نخواهد داشت لذا تعیین مقدار متابولیت فعال کلوپیدوگرل جهت ارزیابی اثرات این دارو در هر فرد ضروری به‌نظر می‌رسد.
بحث : باتوجه به اهمیت تعیین سطح پلاسمایی متابولیت فعال کلوپیدوگرل، در این مقاله به بررسی و مقایسه تمامی روش‌های آنالیز دستگاهی گزارش شده جهت تعیین مقدار متابولیت فعال کلوپیدوگرل با هدف ارزیابی صحیح فارماکوکینتیک این دارو و در نهایت تجویز دوز مناسب در هر فرد پرداخته شد. با وجود گزارش‌های متعددی از روش آنالیز کلوپیدوگرل، فقط سیزده مطالعه جهت آنالیز میزان متابولیت فعال کلوپیدوگرل در ماتریس بیولوژیک منتشر شده است. بدلیل مقادیر بسیار کم این متابولیت‌ها متعاقب تجویز دوز معمول کلوپیدوگرل عمدتا از روش دستگاهی LC و یا موارد پیشرفته‌تر جهت آنالیز آن استفاده شده‌است. همچنین با توجه به غلظت بسیار کم متابولیت فعال کلوپیدوگرل و نیمه عمر کوتاه آن‌ در بدن، در صورتی که دستیابی به پروفایل کامل سطح پلاسمایی متابولیت دارو در برابر زمان مد نظر محقق باشد، روش بکار گرفته شده باید قابلیت اندازه‌گیری مقادیر در حد پیکو گرم بر میلی‌لیتر را داشته باشد ولی در غیر این صورت دستیابی به مقدار پایین پارامتر LLOQ ضروری نمی‌باشد.
نتیجه گیری: طبق جمع‌بندی کامل روش‌آنالیز‌های مورد بررسی در صورت دسترسی به سیستم‌های آنالیز دستگاهی جدیدتر نظیر UHPLC، تفکیک و تعیین مقدار آنالیت‌ها با دقت بسیار بیشتری صورت خواهد پذیرفت. همچنین بدلیل اینکه استفاده از آشکارساز MS/MS، امکان اندازه‌گیری سطح پلاسمایی خود داروی کلوپیدوگرل را نیز مهیا می‌کند، می‌تواند داده‌های تکمیلی فراوانی را در اختیار محققین قرار دهد.

صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به نشریه دانشگاه علوم پزشکی البرز می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Alborz University Medical Journal

Designed & Developed by : Yektaweb