زمینه و هدف: ارزیابی جوّ ایمنی به عنوان یکی از شاخص‌های ارزیابی عملکرد مدیریت ایمنی و بهداشت حرفه‌ای در محیط کار مطرح می‌باشد که به ارزیابی نگرش کارکنان نسبت به مسائل ایمنی می‌پردازد. هدف از این مطالعه ارزیابی جوّ ایمنی صنعت مورد مطالعه و یافتن نقاط ضعف و قوت آن است. روش کار: در این مطالعه که از نوع توصیفی– تحلیلی مقطعی است، ابزار ارزیابی جوّ ایمنی LSCAT به‌کار گرفته شد که جوّ ایمنی حاکم بر صنعت را در 17 حیطه ارزیابی می‌کند. امتیاز هر حیطه در مقیاس 1 تا 10 بدست می‌آید. امتیاز 6 مرز بین وضعیت ضعیف و متوسط تلقی می‌شود. نتایج و بحث : متوسط امتیاز جوّ ایمنی صنعت مورد نظر برابر با 03/6 بدست آمد. از بین 17 حیطه مورد بررسی، جوّ ایمنی در 8 حیطه ضعیف (امتیاز کمتر از 0/6) برآورد گردید. در این بین حیطه‌های حوادث و وقایع و مدیریت تغییر نامطلوب‌ترین وضعیت (امتیاز 0/4) را دارند. بهترین وضعیت مربوط به حیطه اولویت های فردی و نیاز به ایمنی (امتیاز 65/8) است. در اغلب حیطه‌ها ارتباط معناداری بین جوّ ایمنی و متغیرهای فردی نظیر سن، سابقه و تحصیلات مشاهده نگردید (05/0p>). نتیجه‌گیری: متغیرهای فردی نظیر سن، تحصیلات و میزان سابقه تأثیر چندانی بر جوّ ایمنی ندارند .در واقع مدیریت حاکم بر محیط کار است که جوّ سازمانی و به تبع آن جوّ ایمنی حاکم بر محیط کار را شکل می‌دهد. این موضوع تأکید مجددی بر اصل اساسی تعهد مدیریت ارشد به ایمنی و نقش آن در پیشگیری از حوادث است. از این رو جوّ ایمنی شاخص مناسبی برای ارزیابی عملکرد سیستم مدیریت ایمنی و بهداشت حرفه‌ای به‌شمار می‌رود.

واژه‌های کلیدی: جوّ ایمنی، صنعت پتروشیمی، فرهنگ ایمنی

متن کامل [PDF 270 kb]   (2938 دریافت)