مقدمه: سرطان پروستات دومین سرطان رایج مردان در امریکا است که موجب بروز آسیب واتلاف هرینه‌های فراوان می‌شود. همچنین درتومورهای تهاجمی سرطان پروستات انجام بیشتر درمان‌ها غیر موثر است. هدف از این مطالعه بررسی اثرات درمانی و ضریب افزایش دوز جذبی پرتو گاما با کمک نانوذرات نقره در درمان سلول‌های سرطانی پروستات رده DU145 است.

مواد و روش‌ها: سلول‌های سرطانی رده DU145 با منشا پروستات انسانی از انستیتو پاستور خریداری شد. پس از دفریز کردن نمونه‌ها با محیط کشت مناسبDMEM انکوبه شدند و به آنها سرم% 15 FBS، آنتی بیوتیک آمفوتریسین Bباغلظت Mµ 25 نیز اضافه گردید. در طی یک دوره 3 تا 5 روزه سلول‌ها تیمار شده و به تراکم با تعداد مناسب رسیدند. سپس سلول‌ها سانتریفیوژ و شمارش شدند. سلول‌های حاصل در پلیت 96 خانه قرار گرفتند و به 4 گروه آزمایشی تقسیم شدند. گروه کنترل، گروه تیمار با پرتو گاما که خود شامل سه زیر گروه درمانی با دوز‌های 2 ،6 و 10 گری،گروه سوم شامل تیمار با محلول نانو ذرات نقره با غلظت g/mlµ53  وگروه چهارم شا مل تیمار همزمان با همان دوز درمانی ومحلول نانو ذرات نقره بود. درنهایت سلول هابا رنگ آمیزی سلولی تریپان بلو ونیز با سنجش MTT وبا دستگاه الایزا ریدر بررسی شدند.

یافته‌ها: نتایج نشان داد که استفاده همزمان از پرتو گاما و نانو ذرات نقره موجب کاهش معنی دار تعداد سلول‌های سرطانی در گروه‌های تیمار نسبت به سایر گروه‌های تیمار و گروه کنترل گردید.

بحث: درتابش پرتو فوتونی گاما به سلول‌های سرطانی ونانو ذرات انکوبه شده احتمال رخداد فرآیند فوتوالکتریک به عنوان یک فرآیند اصلی جذب انرژی، بسیار بالا است .هنگام برخورد فوتون‌های گاما با سلول‌های سرطانی و نانوذرات نقره فوتوالکترون ها، الکترون‌های اوژه (Auger Electrons) و الکترون‌های ثانویه تولید می‌شود که این ذرات ثانویه می‌توانند به طور بسیار مؤثری منجر به شکست‌های رشته DNA ودر نتیجه باعث اسیب و مرگ سلول‌های سرطانی شوند لذا از این فرایند می‌توان برای در مان سلول‌های سرطانی بهره گرفت. به علاوه استفاده از نانو ذرات نقره به عنوان حساس کننده پرتوی و درمان کننده در پرتودهی سلولهای سرطانی پروستات رده DU145 منجر به افزایش بهره درمانی در انرژی‌های فوتونی پرتوگاما بادوزهای 6 و10 گری گردید.