رابطه رفتارهای خودمراقبتی با شدت بیماری دیابت نوع دو: نقش تعدیل کننده راهبردهای تنظیم شناختی هیجان
|
سمیه رامش ، زهرا ساکنی ، مونا قاضیان |
دانشجوی دکتری تخصصی روانشناسی سلامت، گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران ، Ramesh_somayeh@ut.ac.ir |
|
چکیده: (2458 مشاهده) |
مقدمه: دیابت یکی از شایعترین بیماریهای مزمن بوده و خودمراقبتی و هیجانات در کنترل بیماری نقش مهمی دارند. هدف از مطالعه حاضر، بررسی نقش تعدیل کننده راهبردهای تنظیم شناختی هیجان در رابطه بین رفتارهای خودمراقبتی و شدت بیماری دیابت بود.
روش: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی- مقطعی است. جامعه آماری شامل بیماران دیابتی نوع دو مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی تهران بود که به روش نمونهگیری هدفمند و با در نظر گرفتن معیارهای ورود، تعداد 108 بیمار (57 زن، 51 مرد) انتخاب شدند و در این پژوهش شرکت کردند. شرکت کنندگان در پژوهش، پرسشنامه مشخصات فردی و پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان (CERQ) و مقیاس خلاصه فعالیتهای خودمراقبتی بیماران دیابتی (SDSCA) را تکمیل کردند.
یافتهها: نتایج پژوهش نشان داد که میزان شدت بیماری با رفتارهای خودمراقبتی رابطه منفی و با راهبردهای ناسازگارانه تنظیم شناختی هیجانی رابطه مثبت معنادار دارد (01/0P<). نتایج تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی نیز حاکی از نقش تعدیل کننده راهبردهای تنظیم شناختی هیجان در رابطه بین رفتارهای خودمراقبتی و میزان شدت بیماری دیابت نوع دو بود.
نتیجه گیری: براساس نتایج حاصل، شدت بیماری دیابت از طریق ارتقای خودمراقبتی و راهبردهای سازگارانه تنظیم شناختی هیجان قابل کنترل است و در زمینه طراحی مداخلات درمانی و پیشگیری بیماری دیابت میتوان این موارد را نیز درنظر گرفت. |
|
واژههای کلیدی: خودمراقبتی، هیجان، دیابت |
|
متن کامل [PDF 246 kb]
(1050 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1399/3/20 | پذیرش: 1399/3/20 | انتشار: 1399/3/20
|
|
|
|