دوره 9، شماره 2 - ( 2-1399 )
جلد 9 شماره 2 صفحات 122-107 |
برگشت به فهرست نسخه ها
اعظم نوروزی1 
، مهرداد شریعتی*2 
، مهرداد شریعتی*2
1- کارشناسی ارشد زیست شناسی سلولی تکوینی، گروه زیست شناسی، واحد کازرون، دانشگاه آزاد اسلامی، کازرون، ایران
2- دانشیار، گروه زیست شناسی، واحد کازرون، دانشگاه آزاد اسلامی، کازرون، ایران ،mehrdadshariati@hotmail.com
2- دانشیار، گروه زیست شناسی، واحد کازرون، دانشگاه آزاد اسلامی، کازرون، ایران ،
چکیده: (3293 مشاهده)
زمینه وهدف: ویتامین D از ویتامین های ضروری بدن است که به رشد و استحکام استخوان ها کمک می‌کند. در تحقیق حاضر اثر حفاظتی ویتامین D بر عملکرد و بافت بیضه موش صحرایی بالغ تیمار شده با تیواستامید مورد بررسی قرار گرفت.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی 48 سر موش صحرایی نر بالغ از نژاد ویستار با وزن تقریبی 200-180 گرم به 6 گروه 8 تایی تقسیم شدند. گروه کنترل که هیچ حلال یا عصاره ای دریافت نکردند. گروه شاهد که روزانه 1 میلی لیتر آب مقطر به عنوان حلال به مدت 25 روز بصورت گاواژ دریافت کردند. گروه تجربی 1 ( شاهد منفی ) روزانه یک بار IU/kg1000 ویتامینD بصورت گاواژ به مدت 25 روز دریافت کردند. گروه تجربی 2 (شاهد مثبت) روزانه یک بار mg/kg50 تیواستامید بصورت گاواژ به مدت 25 روز دریافت کردند. گروه‌های تجربی 3 و 4 به ترتیب مقادیر IU/kg 500 و IU/kg 1000 ویتامین D همراه با mg/kg50 تیواستامید بصورت گاواژ به مدت 25 روز دریافت کردند. در روز بیست و پنجم توزین نهایی صورت گرفت و پس از بیهوشی موش ها، خون گیری مستقیم از قلب جهت اندازه گیری غلظت پلاسمایی هورمون‌های LH، FSH و تستوسترون انجام شد. بیضه‌ها خارج شدند و بعد از وزن کشی و تهیه مقاطع میکروسکوپی، رنگآمیزی با هماتوکسیلین- ائوزین انجام گرفته و در پایان مطالعات بافت‌شناسی بیضه صورت گرفت. نتایج داده‌ها بر اساس برنامه کامپیوتری SPSS و انجام تست‌های آماری ANOVA مورد بررسی قرار گرفت.
یافته ها: نتایج بدست آمده نشان داد که میانگین وزن بیضه‌های راست و چپ و تعداد سلول‌های سرتولی در تمام گروه‌های تجربی در مقایسه با گروه کنترل تغییر معناداری نشان نداد. میانگین وزن بدن در تمام گروه‌های تجربی نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری نشان داد . میانگین غلظت سرمی هورمون های تستوسترون، FSH، تعداد سلول‌های اسپرماتوسیت اولیه و اسپرماتید در گروه‌های تجربی 2و3 نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری نشان داد. میانگین غلظت سرمی هورمون LH و تعداد سلول‌های لیدیگ در گروه‌های تجربی 2، 3 و 4 نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری نشان داد. میانگین تعداد سلول‌های اسپرماتوگونی در گروه تجربی 2 نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری نشان داد. (P<0.05) درگروه‌های تجربی 3و 4 ویتامین D باعث بهبود آسیب ساختار لوله‌های سمینیفر شد و اثراتش وابسته به دوز می‌باشد.
نتیجه گیری: ویتامین D باعث بهبود غلظت سرمی تستوسترون، FSH، LHو روند اسپرماتوژنز در موشهای صحرایی بالغ تیمارشده با تیواستامید می‌گردد.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی 48 سر موش صحرایی نر بالغ از نژاد ویستار با وزن تقریبی 200-180 گرم به 6 گروه 8 تایی تقسیم شدند. گروه کنترل که هیچ حلال یا عصاره ای دریافت نکردند. گروه شاهد که روزانه 1 میلی لیتر آب مقطر به عنوان حلال به مدت 25 روز بصورت گاواژ دریافت کردند. گروه تجربی 1 ( شاهد منفی ) روزانه یک بار IU/kg1000 ویتامینD بصورت گاواژ به مدت 25 روز دریافت کردند. گروه تجربی 2 (شاهد مثبت) روزانه یک بار mg/kg50 تیواستامید بصورت گاواژ به مدت 25 روز دریافت کردند. گروه‌های تجربی 3 و 4 به ترتیب مقادیر IU/kg 500 و IU/kg 1000 ویتامین D همراه با mg/kg50 تیواستامید بصورت گاواژ به مدت 25 روز دریافت کردند. در روز بیست و پنجم توزین نهایی صورت گرفت و پس از بیهوشی موش ها، خون گیری مستقیم از قلب جهت اندازه گیری غلظت پلاسمایی هورمون‌های LH، FSH و تستوسترون انجام شد. بیضه‌ها خارج شدند و بعد از وزن کشی و تهیه مقاطع میکروسکوپی، رنگآمیزی با هماتوکسیلین- ائوزین انجام گرفته و در پایان مطالعات بافت‌شناسی بیضه صورت گرفت. نتایج داده‌ها بر اساس برنامه کامپیوتری SPSS و انجام تست‌های آماری ANOVA مورد بررسی قرار گرفت.
یافته ها: نتایج بدست آمده نشان داد که میانگین وزن بیضه‌های راست و چپ و تعداد سلول‌های سرتولی در تمام گروه‌های تجربی در مقایسه با گروه کنترل تغییر معناداری نشان نداد. میانگین وزن بدن در تمام گروه‌های تجربی نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری نشان داد . میانگین غلظت سرمی هورمون های تستوسترون، FSH، تعداد سلول‌های اسپرماتوسیت اولیه و اسپرماتید در گروه‌های تجربی 2و3 نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری نشان داد. میانگین غلظت سرمی هورمون LH و تعداد سلول‌های لیدیگ در گروه‌های تجربی 2، 3 و 4 نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری نشان داد. میانگین تعداد سلول‌های اسپرماتوگونی در گروه تجربی 2 نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری نشان داد. (P<0.05) درگروه‌های تجربی 3و 4 ویتامین D باعث بهبود آسیب ساختار لوله‌های سمینیفر شد و اثراتش وابسته به دوز می‌باشد.
نتیجه گیری: ویتامین D باعث بهبود غلظت سرمی تستوسترون، FSH، LHو روند اسپرماتوژنز در موشهای صحرایی بالغ تیمارشده با تیواستامید می‌گردد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |