نشریه دانشگاه

مقدمه: ظهور سریع عفونت‌های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به چند دارو (MDR)، به یک تهدید سلامتی هشداردهنده در سراسر جهان تبدیل شده است. این مطالعه باهدف شناسایی الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی استافیلوکوکوس اورئوس MDR در عفونت زخم سوختگی انجام شد.
روش کار: در مجموع 100 نمونه سواب از بیماران دارای زخم سوختگی از بیمارستان سوختگی طالقانی (اهواز، ایران) جمع‌آوری شد. تمامی نمونه‌ها از بیماران بستری طی 7 روز پس از پذیرش جمع‌آوری گردید. جدایه‌ها با استفاده از کشت استاندارد و آزمایش‌های بیوشیمیایی به‌عنوان استافیلوکوکوس اورئوس شناسایی شدند. حساسیت ضدباکتریایی جدایه‌ها در شرایط آزمایشگاهی با استفاده از روش انتشار دیسک کربی - ‌بائر با استفاده از 17 آنتی‌بیوتیک ارزیابی شد. سپس جدایه‌ها تحت واکنش زنجیره‌ای پلیمراز (PCR) اختصاصی گونه قرار گرفتند.
یافته‌ها: 40 جدایه استافیلوکوکوس اورئوس (40%) از نمونه‌های زخم سوختگی جداسازی گردید. جدایه‌ها بالاترین مقاومت را به آنتی‌بیوتیک‌های پنی‌سیلین (5/82%)، آمیکاسین (5/77%)، تری‌متو‌پریم‌سولفامتوکسازول (70%)، سیپروفلوکساسین و جنتامایسین (5/67%) و بالاترین حساسیت را به آنتی‌بیوتیک‌های ونکومایسین (80%)، لینزولید (5/77%)، کلیندامایسین (5/72%)، و اریترومایسین (60%) داشتند. 20 جدایه (50%) به بیش از 3 آنتی‌بیوتیک‌ مقاوم بودند، که به‌عنوان جدایه‌های MDR در نظر گرفته شدند.
نتیجه‌گیری: شیوع استافیلوکوکوس اورئوس MDR یک مشکل جهانی است که نیاز به توجه فوری دارد. مقاومت دارویی چندگانه استافیلوکوکوس اورئوس می‌تواند ناشی از بستری‌شدن طولانی‌مدت بیماران در بخش سوختگی و استفاده بیش از حد از آنتی‌بیوتیک‌ها به‌منظور درمان عفونت باشد؛ بنابراین، شناسایی اپیدمیولوژی، الگوهای مقاومت آنتی‌بیوتیکی، و مدیریت عفونت استافیلوکوکوس اورئوس در واحدهای سوختگی مفید خواهد بود.