مقدمه: عوامل پروگزیمال و دیستال مفصل زانو می‌توانند به عنوان علت سندرم درد کشککی-رانی مطرح باشند. پرونیشین بیش از حد پا و چرخش داخلی تیبیا از جمله عوامل دیستال محسوب می‌شوند. هدف این مطالعه مقایسه قدرت عضلات مچ پا و اورژن بخش خلفی پا در افراد با و بدون سندرم درد کشککی-رانی بود.

مواد و روش‌ها: در این پژوهش مورد-شاهدی، تعداد 40 نفر مرد (20 نفر سالم و 20 نفر بیمار) به صورت داوطلبانه وارد مطالعه شدند. ارزیابی قدرت ایزومتریک عضلات دورسی فلکسور و اینورتور مچ پا، دامنه حرکتی اورژن بخش خلفی پا و میزان افتادگی ناوی به ترتیب توسط دستگاه دینامومتر دستی، گونیامتر و آزمون افت ناوی در افراد هر دو گروه توسط یک آزمونگر واحد انجام گردید. جهت تجزیه و تحلیل مقادیر اندازه گیری شده، از آزمون‌های آماری تی مستقل برای داده‌های پارامتریک و یو من-ویتنی برای داده‌های ناپارامتریک در سطح معنی داری 05/0P< درصد استفاده شد.   

یافته‌ها:  قدرت ایزومتریک عضلات اینورتور و دورسی فلکسور مچ پا در بین افراد بیمار و سالم تفاوت آماری معنی درای نداشت (05/0P>). همچنین، تفاوت معنی داری بین مبتلایان به سندرم درد کشککی-رانی و افراد سالم از نظر میزان اورژن بخش خلفی پا و افتادگی ناویکولار مشاهده نشد (05/0P>).

نتیجه‌گیری: می‌توان نتیجه گیری نمود که قدرت ایزومتریک عضلات اینورتور و دورسی فلکسور مچ پا، میزان دامنه حرکتی اورژن بخش خلفی پا و میزان پرونیشن پا در بیماران مبتلا به سندرم درد کشککی-رانی و افراد سالم تفاوتی ندارد.